مساله غيبت حضرت مهدي عليه السلام، به همين منوال، معلول عدم قابليت و عدم ظرفيت دريافت و پذيرش آن حضرت بوده است. در صفحات گذشته خوانديم که: غيبت او از ناحيه ما مطرح شده است يعني چون او را نيافتند و قدرش نشناختند، دشمن توانست به فکر نابودي او باشد و دست قدرت حق، او را از نظرها



[ صفحه 47]



غايب داشت. بنابر اين زمينه آن ظهور و آمدن يوسف فاطمه (عليها السلام) را نيز مانند زمينه آمدن نايبش خميني (ايده الله تعالي)، بايد که مردم فراهم کنند. و تا مردم جامعه، قابليت و لياقت پذيرش آن خورشيد عالمتاب، و آن باران حيات بخش را نيابند، ظهور امکان نداشته و تحقق آن بر خلاف سنت الهي خواهد بود. پس لازم است با نشر عقايد حقه و فراتر آوردن سطح درک و بينش اسلامي و شيعي جامعه، و دميدن روح انتظار فرج مهدي (عج) در کالبد اجتماع، زمينه را براي ظهور و قيام حضرت بقيه الله (ع) فراهم نمود، و اين بر عهده علاقمندان و منتظران حقيقي آن حضرت است. در صفحات آينده در ضمن روايتي از امام سجاد (سلام الله عليه) اين درس را مي آموزيم (ص 84).

اين امت يک روز خميني را از دست داد. اين امت يک روز با لياقت خميني را دريافت نمود. اين امت يک روز حضرت مهدي عليه السلام را از دست داد. اين امت يک روز با کسب لياقت مي تواند او را دريافت کند.