وجود مقدس انبياء و اولياء (عليهم السلام) و جانشينان آنها يعني علماي رباني و تاريخ سازان نيز از مهمترين جلوه هاي رحمت و رافت خداوند هستند. [1] اين مردان بزرگ همانند باران بر همگان و همه مناطق مي بارند و عامل حيات مي بخشند، مانند خورشيد بر همه جا مي تابند و نور افشاني مي کنند و راه را بر همه روشن ساخته، تاريکي هاي جهل و ظلم را از مردم مي زدايند. اما مقدار بهره گيري از اين خدا نمايان و جلوه هاي رافت خداي رحمان، بستگي دارد به ميزان قابليت. يکي چون بوجهل در کنار پيغمبر ولي بي لياقت است، و ديگري چون سلمان از فارس حرکت مي کند و به مقام والاي السلمان منا مي رسد. [2] .