از آيات و روايات استفاده مي شود که ظهور مهدي موعود حلقه اي است از حلقات مبارزه اهل حق و اهل باطل که به پيروزي اهل حق منتهي مي شود. سهيم بودن يک فرد در اين سعادت موقوف به اين است که آن فرد عملا در گروه اهل حق باشد. (قيام و انقلاب مهدي (ع) / 64).

پيکار حق و باطل از اول خلقت بر پا بوده و از سنن تاريخ مي باشد: ما آسمان و زمين و هستي ميانه آن دو را بازيگرانه نيافريديم... بلکه حقيقت اينست که ما به وسيله حق بر پيکر باطل مي کوبيم تا آن را براندازد. (انبياء / 16- 18).

از مجموع آيات و روايات به دست مي آيد که قيام مهدي موعود (عج) آخرين حلقه از مجموع حلقات مبارزات حق و باطل است که از آغاز جهان بر پا بوده است (قيام و انقلاب مهدي (ع) / 64).

امام صادق عليه السلام فرمود: خاندان ما با خاندان ابوسفيان درباره خدا باهم کشمکش داريم: ما مي گوئيم خدا راست گفته و آنان مي گويند خدا دروغ گفته، ابوسفيان با پيغمبر (ص) و معاويه با علي بن ابي طالب و يزيد با حسين بن علي (ع) به نزاع و جنگ برخاستند و سفياني هم با قائم ما مي جنگد (بحار 190:52، رقم 18، از معاني الاخبار). البته خاندان ابوسفيان خصوصيت ندارند، طبق مضمون آيه سابق هر کس در مقابل مکتب الهي و انبياء و اوصياء و خلاصه در مقابل حق، قد علم کند، باطل است و شايد حضرت تقيه فرموده که حلقه هاي مبارزه بعد از امام حسين و يزيد را بيان نفرموده که اين حلقه ها بعد از آن حضرت چگونه و در زمان خود امام صادق



[ صفحه 36]



عليه السلام چگونه و بعد از حضرتش به چه شکلي به امام زمان عليه السلام و سفياني منتهي مي شود. از بعضي روايات استفاده مي شود که حضرت مهدي (ع) در بين مردم و در گيرودارها شرکت دارد، گر چه مردم او را نمي شناسند، چنانکه حضرت يوسف در بين جمعيت بود و برادران او را نشناختند (بحار، 154:52، رقم 9). و حضرت موسي با مردم و در همان شهر رفت و آمد مي کرد و تا خود را معرفي نکرده بود او را نمي شناختند. (کمال الدين / 146 / رقم 12). موسي مشغول تبليغ و زمينه سازي براي قيام بود و مردم نمي دانستند. و روشهاي مختلفي که انبياء در تبليغ و مبارزه با باطل داشته اند، حضرت هم دارد و از اين جهت گرفتاريهائي هم بمانند آنان خواهد داشت. ابوبصير گفت: شنيدم که امام باقر عليه السلام فرمود: در صاحب الامر چهار سنت از سنتها و گرفتاري هاي چهار نفر از انبياء يافت مي شود: سنتي از موسي و سنتي از عيسي و سنتي از يوسف و سنتي از حضرت محمد (ص). اما از موسي در ترس و منتظر گرفتاري يا فرصت نجات بودن، و اما از يوسف حبس شدن و اما از عيسي اينکه گويند او مرده و حال آنکه نمرده است. و اما از محمد (ص) قيام کردن با شمشير و اسلحه در مقابل باطل (کمال الدين ص 326 حديث 7.)