روي اين اصل، دستورات زيادي از طرف پيشوايان معصوم در فضيلت انتظار به ما رسيده، و فرموده اند که دعا کنيد و همواره منتظر باشيد و فرارسيدن روز گشايش را از خدا بخواهيد. روي هم رفته منظور اين است که خود را بسازيد و آماده کنيد که مقدمات ظهور فراهم گردد. بديهي است، مردمي که انتظار آمدن رهبر خود را دارند، مي کوشند که شرايط را هر چه بهتر به نفع نهضت و مرام مورد انتظار آماده سازند، و اين خود يکي از وظايف مهم و ارزنده هر منتظر است. و از طرفي چون هدف شخصي نيست و منافع فردي در کار نمي باشد، هرگز نبايد از کارها و خدمات خود مايوس بود، بلکه هدف مکتب و عقيده بايد تامين گردد. چنانکه فرموده اند: عقلاي عالم سنگي را در جايي مي گذراند که بعد از صد سال از آن استفاده شود. ممکن است نسلي ريشه اي را فراهم کند و نسل ديگر تنه و ساقه، و نسلي ديگر شاخه را، و بالاخره روزي اين آرزوي جهاني جامه عمل پوشد. پس به هر حال، هر کس به هر گونه شرايط را آماده گرداند، بهره اي در ايجاد شرايط ظهور و تحول کامل داشته است. لذا امام رضا عليه السلام، فرمود: انتظار الفرج من الفرج: انتظار فرج، خود روزنه فرج و نجات است. (غيبت طوسي / 291).



[ صفحه 33]