محمد غياث الدين بن همام الدين ملقب به خواند مير از مورخين و مشاهير در قرن دهم هجري و مورد توجه امير علي شير نوايي بوده است. خواند مير در سال 932 ق به واسطه انقلابات داخلي هرات ناچار به هندوستان رفت و با بابر شاه هندي و سپس فرزندش همايون شاه انتساب يافت و کتاب قانون همايوني را به نام وي تاليف کرد. او در سال 942 ق در اثناي سفر به گجرات رحلت کرد. جنازه اش را به دهلي انتقال داده و او را در کنار نظام الدين اوليا و امير خسرو دهلوي دفن کردند. از تاليفات او مي توان به کتابهاي اخبار الاخيار، تاريخ الوزراء و حبيب السير في اخبار البشر را نام برد. (ريحانه الادب، ج 2: صص 187 - 186، معجم المولفين، ج 8: ص 43) ذکر امام موتمن، ابوالقاسم محمد بن الحسن عليه السلام. تولد همايون آن در درج ولايت و جوهر معدن هدايت به قول اکثر اهل روايت در منتصف شعبان سال 255 در سامرا اتفاق افتاد و آن امام ذو الاحترام در کنيت و نام با حضرت خير الانام، عليه و آله تحف الصلاه و السلام الي يوم القيام موافقت دارد، و مهدي و منتظر و الخلف الصالح و صاحب الزمان و حجت و قائم از جمله القاب آن جناب است... و صاحب الزمان عليه السلام در زمان معتمد خليفه در سال 260 در سرداب سر من راي از نظر فرق برايا غائب شده.... [1] .



[ صفحه 60]