محمد بن يوسف بن حسن، ملقب به شمس الدين زرندي (963 ق - 747 ق) از فقهاي حنفي مذهب و از علماي علم الحديث است. او در مدينه منوره به دنيا آمد و بعد از وفات پدرش کرسي تدريس او را تصاحب نمود. او بعد از سال 742 به شيراز سفر کرد و سمت قضاوت را در آن ديار بر عهده گرفت و در اين سمت همچنان بود تا اينکه وفات يافت. از کتابهاي او مي توان درر السمطين في مناقب السبطين، معراج الوصول الي معرفه فضيله آل الرسول و بغيه المرتاح را نام برد. (الاعلام، ج 7: ص 152 (امام دوازدهم هم صاحب کرامات مشهور، که به واسطه علم و پيروي از حق و آثار پيامبر مقامي عظيم دارد او قائم به حق و داعي مردم به راه حقيت، يعني امام ابوالقاسم محمد بن الحسن العسکري است. [1] .



[ صفحه 56]