محمد بن محمد محمود بخاري مشهور به خواجه محمد پارسا نسبش به محمد بخاري مولف کتاب الصحيح - که يکي از صحاح سته (کتابهاي شش گانه حديثي که در نزد اهل سنت در زمره معتبرترينهاست) است - مي رسد. خواجه محمد در بخارا متولد گرديد و از بزرگان مشايخ نقشبنديه و از اخص ياران خواجه محمد بهاء الدين نقشبند بود که بعد از وفات او به مقام ارشاد رسيد. او در سال 822 ق (يا 865 ق) در اثناي سفر حج در مدينه منوره در سن 63 سالگي وفات يافت و شمس الدين محمد بن حمزه فناري بر جنازه اش نماز خواند و در جوار عباس بن عبدالمطلب، عموي پيامبر مدفون گرديد. از جمله تاليفات او مي توان فصل الخطاب في المحاظرات و الفصول السته اشاره نمود. (ريحانه الادب، ج 1: ص 310، معجم المولفين، ج 11: ص 300) چون ابوعبدالله جعفر بن علي الهادي رضي الله عنه گمان کرد که برادرش ابومحمد حسن العسکري فرزندي ندارد دعوي کرد که برادرش امامت را به وي منتقل کرده، کذاب خوانده شد... و ابومحمد حسن عسکري فرزند م ح م د رضي الله عنه، و در نزد افراد موثق و مورد اعتماد خانواده و يارانش شناخته بود... احاديث در اين باره بيش از حد شمارش است. مناقب مهدي رضي الله عنه صاحب الزمان و غايب از انظار که در هر زمان حاضر است بسيار مي باشد. اخبار متوالي داريم که او ظهور مي کند و نور وجودش همه جا را پرتو مي افکند و دين اسلام را تجديد مي کند و چنان که بايد در راه خدا جهاد مي کند و اقطار جهان را در زمان خود - زمان پارسايان - از آلودگيها پاک مي گرداند... خلافت و امامت به وسيله او ختم مي شود. او از لحظه وفات پدرش تا روز قيامت امام است. عيسي عليه السلام در وراي او نماز مي گزارد و دعويش را تصديق مي کند و مردم را به دين او که همان دين اسلام است فرا مي خواند. [1] .



[ صفحه 55]