احمد بن ابوبکر قزويني ملقب به حمدالله مستوفي قزويني، يکي از مشاهير مورخان است در تاريخ 730 ق وزير غياث الدين بن رشيد الدين صاحب جامع التواريخ است. او کتابي به نام تاريخ گزيده نگاشت که مشتمل بر احوال ملوک قديم ايران و از تاريخ دولتهاي اسلامي که در عصر خلفاي عباسي در ايران حکمراني داشتند و نيز يازده سال بعد از اتمام آن، اثر ديگري به نام نزه القلوب تدوين نمود که مشتمل بر جغرافيا و هيئت مي باشد. او در سال 750 در گذشت. (لغت نامه، ج 6: ص 8078 (مهدي، محمد فرزند امام حسن عسکري، فرزند امام علي النقي، فرزند امام محمد تقي، فرزند امام علي بن موسي الرضا، فرزند امام موسي کاظم، فرزند امام جعفر صادق، فرزند امام محمد باقر، فرزند امام زين العابدين، فرزند امام حسين، فرزند علي بن ابي طالب است. دوازدهمين امام است و خاتم معصومين. چهار سال و نيم امام بود و شب پنج شنبه منتصف شعبان سال 255 به سامرا متولد شد. چون نه سال گذشت در رمضان سال 264 غايب از انظار گرديد. [1] .



[ صفحه 51]