يوسف بن قيز اوغلي بن عبدالله ترکي حنبلي حنفي بغدادي، ملقب به شمس الدين، مکنا به ابوالمظفر (م 654 ق) در بغداد به دنيا آمد و در تحت توجهات جدش ابوالفرج بن جوزي نشو و نما يافت. او فقيه، محدث، مفسر، و مورخ و از واعظين به نام اهل سنت است که در 20 ذي الحجه در قاسيون دمشق وفات يافت و در مراسم تدفين او ملک ناصر - سلطان شام - حضور يافت و در همان محل دفن گرديد. از جمله تاليفات او مي توان به موارد زير اشاره کرد: مرآه الزمان في وفيات الفضلاء و الاعيان، شرح الجامع الکبير للشيباني في فروع الفقه الحنفي، کنز الملوک في کيفيه السلوک و تذکره خواص الامه. (الاعلام، ج 8: ص 246 (از جمله ايشان امام م ح م د است - امام م ح م د پدر او حسن عسکري فرزند امام علي النقي، فرزند امام محمد تقي، فرزند امام رضا، فرزند امام موسي کاظم، فرزند امام جعفر صادق، فرزند امام محمد باقر، فرزند زين العابدين، فرزند امام حسين، فرزند علي بن ابي طالب است. کنيه وي ابوعبدالله، ابوالقاسم، خلف، حجت، صاحب الزمان و قائم المنتظر است. او آخرين امام ائمه اهل بيت عليهما السلام مي باشد. عبدالعزيز بن محمود بن بزاز از عبدالله عمر براي ما روايت کرد که پيامبر خدا فرمود: در آخر الزمان مردي از فرزندانم ظهور مي کند که نامش نام من و کنيه اش کنيه من است. او زمين را از عدل و داد پر مي کند چنانکه از ظلم و جور پر شده است و او مهدي است. [1] .



[ صفحه 50]