محمد بن طلحه بن محمد بن الحسن، ملقب به کمال الدين قرشي نصيبي عدوي شافعي) 582 ق - 652 ق)، مکنا به ابوسالم. وزيري اديب که در عمريه (روستايي از نصيبين) تولد يافت و بعد از آن به نيشابور کوچ نمود و ولايت وزارت دمشق را به عهده گرفت و سپس وزارت را رها کرد و گوشه گيري برگزيد و در شهر حلب وفات نمود. از کتب وي مي توان العقد الفريد للملک السعيد و مطالب السوول في مناقب آل الرسول و الدر المنتظم في السر الاعظم - خ را نام برد. (الاعلام، ج 6: ص 175 (خداوند متعال را خليفه اي است که در آخر الزمان هنگامي که زمين از ظلم و ستم پر شده باشد ظهور مي کند و آن را پر از عدل و داد مي گرداند. اين امام مهدي که به فرمان خدا قيام مي کند جمله مذاهب را از ميان بر مي دارد و جز دين خالص (اسلام) باقي نمي ماند. [1] .



[ صفحه 49]