مسأله ي حکومت به معني عام در سه محور بحث مي شود: «شخص حاکم»، «شيوه ي کسب قدرت» و «شيوه ي مديريت». از آن جا که هر کدام از اين سه مي توانند «خوب» يا «بد» «خير» يا «شر» باشند، هر سه نيازمند ملاک مشروعيت هستند تا معلوم شود که حاکم مشروع، حاکميت يافتن مشروع و مديريت مشروع کدام است. بنابراين، مشروعيت، يک عنوان بسيط نيست، بلکه عنواني مرکب است که به چندين بخش تقسيم مي شود. نکته ي مهمي که در اين باره وجود دارد اين است که «الگوي مشروعيت» در هر کدام از اين اقسام، با الگوي مشروعيت ديگري متفاوت است و لذا نمي توان با يک الگو به ارزيابي همه ي اقسام مشروعيت پرداخت. [1] به همين جهت ضروري است که جنبه هاي مختلف مشروعيت به صورت جداگانه مورد بررسي قرار گيرد و بر اساس الگوي هر کدام، ملاک مشروعيت هر يک مشخص گردد.

[1] علت بسياري از منازعاتي که پيرامون مسأله ي مشروعيت پيش آمده است و يا مي آيد اين است که مشروعيت را بر خلاف واقع، بسيط فرض مي کنند ولي در مقام بحث، هر کدام از طرفين به يک جنبه ي آن مي پردازند.