آغاز قيام آن بزرگوار از مکه و کنار کعبه ما بين رکن و مقام است. پرچم و شمشير و عمامه و پيراهن پيامبر صلي الله عليه و آله با او است. حضرت صادق عليه السلام مي فرمايد: اول من يبايع القائم جبرئيل، اول کسي که با او بيعت مي کند جبرئيل است. پشت به کعبه مي دهد و مي فرمايد: اي مردم: هر کس مي خواهد به آدم و شيث بنگرد، منم آدم و شيث. هر کس مي خواهد به نوح و فرزندش سام بنگرد، منم نوح و سام. هر که مي خواهد ابراهيم و اسماعيل را ببيند، منم ابراهيم و اسماعيل. هر که مي خواهد موسي و يوشع را بنگرد منم موسي و يوشع. هر کس مي خواهد به عيسي و شمعون نظر کند، منم عيسي و شمعون. اي مردم: هر که مي خواهد به حضرت محمد صلي الله عليه و آله و



[ صفحه 58]



اميرالمومنين عليه السلام نظر نمايد، منم محمد و اميرالمومنين. و هر کس مي خواهد که به حسن و حسين بنگرد، منم حسن و حسين. و هر که مي خواهد به ائمه از فرزندان حسين عليهم السلام نظر نمايد، منم از امامان از نسل حسين. پس اجابت کنيد دعوت مرا و من امروز شما را به آنچه تا کنون هشدار داده و نداده اند هشدار مي دهم. [1] ياران مخصوص امام عليه السلام سيصد و سيزده نفرند که از نقاط مختلف جهان گرد حضرت جمع مي شوند و در مکه با آن حضرت بيعت مي کنند. بخشي از خصوصيات ياران امام از زبان معصومين عليهم السلام چنين است: اصحاب قائم عليه السلام جوانند مگر تعداد بسيار قليل آنها. خداوند قلوبشان را به هم الفت داده و از احدي ترس و وحشت ندارند. مرداني هستند که قلوبشان چون آهنهاي گداخته محکم است و هيچ گاه شک و ترديد در کارهاي الهي نمي نمايند. ايشان رهبان و عابد شب و شير و قهرمان روزند دلهايشان لبريز از خوف و خشيت الهي است، دعوت به شهادت مي شوند و آنها هم تقاضاي شهادت در راه پروردگار را مي نمايند و شعارشان است يا لثارات الحسين انتقام گيرندگان خون



[ صفحه 59]



حسين عليه السلام. در هنگامه ظهور حضرت مهدي عليه السلام ندايي از آسمان شنيده مي شود که: ايها الناس، ان الله قطع عنکم مده الجبارين، و ولي الامر خير امه محمد صلي الله عليه و آله فالحقوا بمکه اي مردم (عالم): خداوند تبارک و تعالي زمان حکومت و رياست ستمگران و جبارين را به پايان رساند و ولايت و سروري بهترين اشخاص امت محمد صلي الله عليه و آله را براي شما قرار داد، به مکه هجوم آوريد و به ياران (حضرت مهدي روحي له الفداء) ملحق شويد. ابتدا ياران خاص حضرت يعني همان سيصد و سيزده نفر خود را به مکه مي رسانند و با امام خويش بيعت مي کنند. اين تعداد از نقاط مختلف جهان هستند، از اسکندريه چهار نفر، اصفهان يک نفر، مصر دو نفر، انطاکيه که شهري در سوريه است يک نفر، روستايي در طائف سه نفر، بين المقدس سه نفر، حبشه چهار نفر، دمشق سه نفر، بغداد سه نفر، سرخس دو نفر، سمرقند دو نفر، سلماس يک نفر، قريه اي در شيراز چهار نفر، طالقان بيست و سه نفر، قم يک نفر، کربلا سه نفر، کوفه چهار نفر، مکه چهار نفر، نجف دو نفر، نيشابور دو نفر، يمن چهار نفر. بقيه ياران آن گرامي تا سيصد و سيزده نفر که از شهرها و روستاهاي گوناگون جهان هستند و نام هر يک از ايشان در کتابها موجود است علاقمندان مي توانند براي اطلاعات بيشتر به آنها مراجعه



[ صفحه 60]



نمايند. [2] امام عليه السلام مدتي در مکه مي ماند و بعد به سوي مدينه حرکت مي کند. مفضل بن عمر از امام صادق عليه السلام سوال کرد حضرت مهدي عليه السلام با مردم مکه چه مي کند؟ فرمود: آنها را دعوت به حکمت و موعظه حسنه مي کند، آنها هم از وي اطاعت مي نمايند. آن گاه مردي از خاندان خود را در آنجا به نيابت خود منصوب داشته و مکه را به قصد مدينه ترک مي گويد. مفضل پرسيد با خانه خدا چه مي کند؟ فرمود: آن را به صورت اول همانند زمان آدم و ابراهيم و اسماعيل در مي آورد و هر آثاري که در مکه و مدينه و عراق و ساير مکانها از ستمگران باقي مانده باشد همه را ويران مي کند. مسجد کوفه را نيز خراب کرده و بر اساس همان روزهاي اولش مي سازد. امام عليه السلام پس از مبارزاتي در مدينه با سپاه خود به سوي عراق و کوفه مي آيد، در کوفه با سيد حسني ملاقات مي کند و سيد حسني و سپاهيانش با امام بيعت مي کنند. مرکز حکومت حضرت مهدي روحي له الفداء کوفه است و محل حکومتش مسجد جامع کوفه و جايگاه تقسيم غنائم و بيت المال مسجد سهله مي باشد. سپس امام صادق عليه السلام به مفضل فرمودند که: طول شهر کوفه به پنجاه و چهار ميل مي رسد به طوري که



[ صفحه 61]



خانه هاي آن مجاور کربلا مي باشد و خداوند در آن ايام کربلا را محل آمد و رفت فرشتگان و مومنين خواهد نمود و برکت و نعمت را در آن سرازير خواهد کرد. امام عليه السلام شرق و غرب جهان را فتح کرده و اسلام را بر سراسر جهان حکمفرما مي سازد و دين را تجديد حيات مي نمايد به گونه اي که مردم خيال مي کنند حضرت مهدي روحي له الفداء دين جديدي آورده است. او طبق کتاب خدا و سنت پيامبر و سيره اهل بيت گرامش عمل مي کند، مانند جدش اميرالمومنين غذايش ساده و لباسش خشن است. در حکومت امام عليه السلام، برکات زمين آشکار و ثروت و نعمت و ميوه و محصولات بسيار مي شود، فقر از بين مي رود و همگان در رفاه و نعمت خواهند بود که کسي براي پرداخت زکات و صدقه فقيري نمي يابد و به هر کس رجوع کند کسي از او نمي پذيرد. به شوق مجاورت با امام عليه السلام آن قدر از مومنان و پيروان در کوفه ساکن مي شوند که براي گنجايش نماز گزاراني که به امام اقتدا مي کنند مسجدي بسيار وسيع بنا مي کنند که هزار در دارد.



[ صفحه 62]