سلام بر امير مومنان و سلام بر غدير و سلام بر استواران بر پيمان غدير. سلام بر آنان که که با صلابت ايستادند و دستاورد غدير را گرامي داشتند. سلام بر آنان که با موج همراه نشدند و اسير تند باد حوادث نگرديدند، و تنها به فاصله هفتار روز، [1] برانگيخته غدير را رها نکردند.



[ صفحه 8]



و نفرين بر آنان که نه تنها آگاهانه از وي روي برتافتند که پنجه بر رخسارش نيز برکشيدند و از در دشمني با وي بر آمدند. پيامبر (صلي الله عليه و آله) پيشاپيش و در همان نيمروز، در ميان همان دشت تفتيده و بر کنار همان آبگير، حال و مال هر دو گروه را روشن فرموده بود که: اللهم وال من والاه و عاد من عاده و انصر من نصره و اخذ من خذله [2] سلام بر آنان که پيام غدير را در دل صدها سال درد و رنج و فشار و محروميت و تحمل شکنجه و آزار، زنده نگهداشتند و به همان طراوت و شادي، به نسلهاي پس از خود رسانيدند آن سان که گويي اينک گوش جان ما، اين نواي آسماني پيامبر (صلي الله عليه و آله) را از دل همان صحراي سوزان مي نيوشد که: معاشر الناس، السابقون الي مبايعته و موالاته و التسليم عليه بامره المومنين اولئک هم الفائزون في جنات النعيم. [3] .



[ صفحه 9]



هان اي مردم، آنان که در بيعت با علي (عليه السلام) پيشي گرفته، دوستي او را پيشه کنند و ولايتش را گردن نهند، رستگاراني هستند که در بهشت برين جاي دارند. و همين کلام قاطع است که گامهايمان را در پاسداشت حريم حرمتش استوارتر مي نمايد، و شور و اشتياقمان را در دل دوصد چندان مي نمايد. و ارج گزاري اين نعمت والا، ما را تا آنجا بالا مي کشد که از عمق جان و از سر ارادت، خداي جهان را سپاس گوئيم که: الحمد لله الذي هدانا لهذا و ما کنا لنهتدي لولا ان هدانا الله [4] ستايش خدايي را سزاست که ما را بر اين مسير رهنمون گرديد که اگر هدايت او ما را يار راه نمي شد ما خود هرگز چنين راهيابي را نداشتيم و نتوانستيم. و سلام بر همه آنان که پايدار ماندند و ماندند، و هيچ گاه تند بادهاي هائل و تفسيرهاي باطل، نتوانست ايشان را بر کرسي مصالحه بنشاند، تا بر سر اسلام امامت معامله نمايند. اينکه آن پيام چه بود و پيامبر (صلي الله عليه و آله) در آن روز چه گفت و چه کرد و بعدها چه شد، با همه روشني، شفافي، سادگي و صفا، از



[ صفحه 10]



چنان ژرفائي برخوردار است که گويي از آن آبگير کوچک، اقيانوسي بيکرانه به گستره تاريخ اسلام فراهم آورده که غوطه وري در اعماق آن، غواصاني کار آزموده چونان مير حامد حسين هندي، [5] و راندن بر امواج بلند آن ناخداياني طوفان ديده چون علامه اميني [6] را طلب مي کند. کنار زدن پرده هاي تار و کهن تعصب، جهالت، دشمني و حق پوشي آويخته بر اين صحن و سرا، مرداني چون کاشف الغطاء [7] مي خواهد، و نام و ياد سرمايه گذاران از خود گذشته در اين سوداگري پر مخاطره را بايد در شهداء الفضيله [8] پي گرفت.



[ صفحه 11]



سنگدلاني چون ابن حجر را که در الصواعق المحرقه [9] قلم به تجاوز و تعدي بر حريم غدير و غديريان تاريخ گشوده، سزا است که به دست بزرگمرداني چون قاضي نورالله شوشتري سپرد که با الصوارم المهرقه [10] بر مبناي منطق آشنا و ديرپاي شيعي به روياروئي با شب پرستان کوردل شتافته اند. هم او که با نگارش احقاق الحق [11] چهره آن حقي را به روشني نمايان ساخت که پيش از اين، جمعي آن را به تعصبات جاهلي و قوم و قبيله اي، برخي ديگر به دشمني و حسادت، و گروهي با حرص و ولع و خود خواهي و خود بيني، به ابر تيرگي ها گرفتار آورده بودند. و سهل است که همه اين جهد و تلاشها بدان اميد بود که شايد در



[ صفحه 12]



اين ميانه، برقي بر جهد و گمراهي راه يابد. نام و يادشان هماره زنده باد، و خداي بزرگ همه آنان را پاداشي نيکو دهاد، که تاريخ کهن ديانت ما، بر عرصه فرهنگي با چنين تلاشها و بر چنين پايمردي ها تار و پود از زر گرفته است. بگذريم، خاتميت پيامبر (صلي الله عليه و آله) و گشوده شدن باب ولايت، به مصداق اين کلام که حضرتش الخاتم لما سبق و الفاتح لما استقبل [12] در وصف آمده، بذر اميد بر مزرع دلها افشاند، تا بدانجا که اين دين، ديگر روي رکود و سستي نخواهد ديد. گذران زمان و بسياري دوران، بر آن گرد کدورت نخواهد نشاند، و از شادابي و طراوتش نخواهد کاست، چرا که همواره تا پايان عمر جهان و به سر آمدن زمان، خداي محافظاني معصوم و بيدار دل بر آن گماشته تا ساحت دين را از پلشتي هر آلاينده اي بپالايند، و همگان را به واقعيت دين هشيار دارند، تا رشته هاي وساوس اهريمنان از هم گسسته آمده و دمندگان در گره ها [13] تنها عرض خود ببرند و زحمت مات بدارند. بدين سان آورنده اين دين، از ساحل همان آبگير، جاودانگي مکتب خود را به گوش جان جهانيان رسانيد، و چشم اندازي روشن بر افق آينده جهان به رسم آورد.



[ صفحه 13]



پيامبر (صلي الله عليه و آله) همان روز و بر کنار همان غدير و در برابر چشمان همان جمع کثير، پيوند جدايي ناپذير قرآن و عترت، و گره خوردن اسلام و امامت را با بانگ رساي خويش ندا در داد. و همزمان، دور دست آسمان تاريخ را نيز نشان داد که سرانجام، آخرين ستاره از تبار همان پيشوايان معصوم بر دل آن درخشيدن خواهد گرفت، و جهاني کران تاکران داد و دادگري به ارمغان خواهد آورد. اين نوشته کوتاه، بر آن است که به شرح گونه اي مختصر بر اين ترسيم زيباي پيامبر (صلي الله عليه و آله) از آن آينده در غدير بپردازد، و در خلال کلمات و عبارات خود، با تکيه بر بخشهايي از خطابه بلند غدير، به نوعي آن طرح نو را از زبان پيامبر اسلام (صلي الله عليه و آله) به خواننده خود بنماياند. و اميد که بر اين مهم فائق آيد. بازگرديم به غدير، و شادماني که سزاست در اين ايام داشته باشيم، و سر بر آسمان برسائيم که: الحمد لله الذي جعلنا من المتمسکين بولايه امير المومنين (عليه السلام) و الائمه عليهم السلام. [14] آري بيائيد تا به شادي، اين ايام را گرامي داريم، به بيداري، پيام غدير را دريابيم، بر آن پاي بفشاريم و استوارانه بر جاي بمانيم، از حال و روز پيمان شکنان اين عهد الهي عبرت آموزيم، و سرانجام امروز پيام و کلام و واقعيت غدير را به تمامي و يکجا در وجود مولاي بزرگوارمان آن



[ صفحه 14]



وارث غدير و آن يوسف عزيز حجه بن الحسن المهدي (عجل الله تعالي فرجه) شاهد باشيم. و زير لب زمزمه کنيم که:



نسيم رحمت وزيد، دهر کهن شد جوان

نهال حکمت دميد، پر ز گل ارغوان



مسند حشمت رسيد به خسرو خسروان

حجاب ظلمت دريد ز آفتاب منير [15] .





[ صفحه 15]