خسف يعني فرو رفتن در زمين. گفته شده است که در آن سال خسف بسيار خواهد بود مانند سه خسف در مشرق و مغرب و جزيره العرب که حضرت امير فرموده است: پيش از ساعت ناچارا ده چيز واقع مي - شود که از جمله اين سه خسف را فرمود. و خسفي در جاويه - يکي از قريه هاي شام - است که امام باقر عليه السلام به آن خبر داده است و خسفي ديگر در ديگر قريه از قريه هاي شام



[ صفحه 142]



بنام - خرساء - رخ مي دهد که امام اول عليه السلام از - آن خبر داده است. و ديگر خسف يا خرابي در مسجد جامع - دمشق است که عمار ياسر گفته است. و خسفي در قزوين يا همدان يا کردستان و يا کرمانشاه بوجود مي آيد که عبدالله بن سنان در نزد امام صادق عليه السلام آن را مطرح مي کند. و ديگر خسفي است که در بغداد روي مي - دهد. و يکي هم خسف بصره و همچنين خسف - مناره بصره است که از امام باقر روايت شده است. و ديگر خسفي در مصر است چون ابن -



[ صفحه 143]



عباس گفته که در مصر سه خسف خواهد بود. و بالاخره خسفي در وادي بيداء رخ مي - دهد که امام صادق عليه السلام در روايت صدر بحث آن را از علائم حتمي شمرده اند. اين وادي در چهار فرسنگي مدينه در راه مکه مي باشد که دامنه آن وسيع است. لشکر سفياني پس از قتل و غارت در مدينه به خاطر تعقيب حضرت مهدي عليه السلام به مکه حرکت مي کند و چون به اين وادي رسند همه لشکر به زمين فرو خواهند رفت. بجز دو يا سه نفر. در اينجا علائم حتمي که مي توان آنها را به سه بخش جنگ، صيحه و خسف تقسيم کرد تمام مي - شود. و ما در آستانه اتمام، به کيفيت ظهور مي رسيم.



[ صفحه 144]