دومين علامت حتمي که در روايت پيش از آن به عنوان علامت حتمي نام برده شده است فتنه بزرگ خروج سفياني است. او که بلايش از همه شديدتر است هم زمان با يماني و خراساني در يک روز و يک ماه در ماه رجب از وادي يابس خروج مي کند نام او عثمان پدرش - انبسه از اولاد عتبه بن ابي سفيان زاده هند جگر خوار خبيث ترين مردم است خباثتش به حدي است که



[ صفحه 132]



هرگز خداي را عبادت ننموده و مکه و مدينه را نديده است، در صورتش اثر آبله ظاهر و هيکل بس مهيب دارد و يک چشمش آن قدر تنگ و ريز است که انسان خيال مي کند که يک چشمي است. او که تمام دوران خروجش پانزده ماه بيشتر طول نخواهد کشيد اول بار از شام خروج مي کند و پس از جنگ با اموي و - حسني و قيسي شام را تحت تصرف و مرکز خود قرار مي - دهد پس از مدتي به اطراف حمله ور شوند تا آن که متصرفاتش به پنج شهر دمش، حمس، فلسطين، اردن و قنسرين برسد. پس از آن دو لشکر آماده کند يکي براي گرفتن عراق و ديگري براي حجاز. لشکري را که به عراق مي فرستند صد و سي هزاران است که با بني العباس و ترک و روم و مغربي بجنگد و همه



[ صفحه 133]



را سر کوب کرده به طرف بغداد و کوفه بيايند در راه قتل و غارت کرده و در بغداد جنگ را درگير ساخته سه هزار نفر را از پاي در آورند صد زن را به فضيحت کشانند و سيصد پهلوان از بني العباس را - بکشند و بالاخره در روز عيد نوروز به اهل کوفه هجوم کنند و آنها را کشته و اسير نمايند وقتي در آنجا مستقر شد مخبرانش خبر دهند که هر کس سر يک شيعه علي را بياورد هزار درهم جايزه دارد در اين جاست که همسايه بر همسايه سعايت کرده و مي گويد اين از شيعيان است او را گردن زده و هزار درهم مي - گيرد در آن روز مردي که چفيه بر سر دارد و از اولاد زناست در ميان شيعيان مراوده دارد و همه را مي - شناسد در حالي که شيعيان به حال او آگاه نباشند



[ صفحه 134]



او يک يک را معرفي خواهد کرد و در آن زمان حکومت در عراق در دست اولاد زنا باشد و امير ايشان جبار عنيدي خواهد بود که از شيطنت به او کاهن و ساحر گويند و پنج هزار کهنه و ساحر دارد که با آنان از بغداد براي دفع و معارضه ايشان حرکت کنند. [1] تا اينکه هشتاد هزار نفر کشته شوند به حدي که مردم سه روز به خاطر بسياري خون و گند و تعفن اجسامي که در شط ريخته از آب فرات خودداري -



[ صفحه 135]



کنند و در آخر هفتاد هزار از دختران باکره کوفه را اسير کنند ولي بدون اينکه به آنها تجاوز کنند آنها را در نجف جمع نمايند اما طولي نکشد که سواران يماني و خراساني از دو طرف همانند دو اسب سابقه اي که مي خواهند زودتر به هدف برسند بر آنها وارد - شوند و اسيران را باز کرده و همه آنان را نابود سازند لشکري را هم که به مکه مي فرستد آخرالامر در وادي بيداء به زمين فرو خواهند رفت. در آخر بايد به توصيه اي که در اخبار شده توجه کنيم که چون تعدي و تجاوز سفياني پس از شام در عراق - و مدينه است از اين رو گفته شده است که در اين دو مکاني نمانيد.



[ صفحه 136]