محدث جليل شيخ حر عاملي در اثبات الهداه فرموده که من در زمان کودکي که ده سال داشتم به مرض سختي مبتلا شدم به نحوي که اهل و اقارب من جمع شدند و گريه مي کردند، و مهيا شدند براي عزاداري و يقين کردند که من خواهم مرد در آن شب



[ صفحه 96]



پس ديدم پيغمبر و دوازده امام صلوه الله عليهم را در حالي که من در ميان خواب و بيداري بودم پس سلام کردم بر ايشان و با يک يک مسافحه نمودم و ميان من و امام صادق سخني گذشت که در خاطرم نماند جز آن که آن جناب در حق من دعا کرد. پس سلام کردم بر حضرت صاحب عليه السلام و با آن جناب مسافحه کردم و گريستم و گفتم اي مولاي من مي ترسم که بميرم در اين مرض و مقصد خود را از علم و عمل نيابم پس فرمود نترس زيرا که تو نخواهي مرد در اين مرض بلکه خداوند - تبارک ترا شفا مي دهد و عمر خواهي کرد عمر طولاني. آن گاه قدحي به دست من داد که در دست مبارکش بود، پس آشاميدم از آن و در حال عافيت يافتم و مرض بالکليه از ميان زائل شد و نشستم و اهل و اقاربم تعجب کردند و ايشان را خبر نکردم به آنچه ديده بودم مگر بعد از چند روز.



[ صفحه 97]