و لقد کتبنا في الزبور من بعد الذکر ان الارض يرثها عبادي الصالحون

مسئله امامت و خلافت امام دوازدهم حضرت مهدي عليه السلام و غايب شدن و سپس ظاهر شدن و جهان را پر از عدل کردن بقدري مهم است که در کتابهاي آسماني از آن خبر داده شده و پيغمبران گذشته امتهاي خود را مژده مي دادند که در آخرالزمان آقائي داعي الهي ظهور مي کند. و جز اهل صلاح بر زمين باقي نمي ماند. در آيه شريفه اي که تلاوت شد صريحا مي فرمايد: در زبور نوشتيم که زمين را بندگان صالح من وارث مي گردند. [1] .



[ صفحه 79]



در اين آيه از زمان مهدي (ع) خبر مي دهد که زمين يک پارچه عدل و داد است و ديگر از کفر و فسق و فجور خبري نيست. در صحف ابراهيم و تورات موسي و انجيل عيسي و چند جاي قرآن مجيد از اين جريان خبر مي دهد. و اراده کرديم به کساني که در زمين مستضعف شدند منت گذاريم و آنان را پيشوايان قرار داده و وارثين شان گردانيم. [2] .