چون منصب مهدويت مقام شامخ منحصر بخودش مي باشد و لازمه اش سلطنت بر شرق و غرب عالم است، منصبي است که انبياء و ائمه به آن مژده داده اند و ناراحتي مومنين را به آن تسکين مي دادند، شيادها مخصوصا در زمان غيبت کبري به طمع چنين مقامي و رسيدن به چنين رياستي منتظر فرصتند و تا کنون بيش از يکصد و پنجاه نفر دعوي مهدي بودن را کرده اند و خداوند همه را رسوا ساخت. لذا براي مشتبه نشدن مطلب بر کسي، از همه امامان ما رواياتي راجع به صفات مهدي (ع) و نشانه هاي خروج و نزديکي زمان ظهورش ذکر شده است. بعضي از نشانه ها به عنوان علامت هاي حتمي ذکر شده که تا اين نشانه ها واقع نشود حضرت هم ظهور نمي فرمايد.