آن توانائي که در عصاي موسي بود که توانست فرعون و دستگاهش را ساقط کند، به واسطه قرب جناب موسي به خداوند بود که عصا و يد و بيضا و خلاصه آيات نهگانه [1] بر دستش جاري گرديد [2] همان قربي که نتيجه علم به پروردگارش مي باشد. آن قرب به نحواتم و اکمل در حضرت مهدي (ع) موجود است و قدرت نمائيهائي که بر دست آن بزرگوار آشکار مي شود تا آن زمان بي سابقه و بي نظير خواهد بود. در روايت از نيروي بدني آن حضرت اين طور تعبير مي فرمايد که قوه مهدي (ع) برابر با قوه چهل پيغمبر است. رشته اي از قوه اي که با آن حضرت است در بدن شريفش تجلي مي کند و کاري که از چهل پيغمبر مي آيد از آن حضرت به تنهائي بيشتر و بالاتر از آن مي آيد.



[ صفحه 148]