چيزي که مهم است اين است که هر کس نبايد بخود اين حق را بدهد که از متن روايات استفاده فقهي نمايد. آيا هر يک از ما که به علم طب وارد نيستيم بخود اجازه نسخه نويسي و طبابت مي دهيم؟ هر چند بتوانيم نام بعضي از بيماريها و داروي آن را بخوانيم و چيزي هم سر در بياوريم. علم دين و رشته فقه از اين قاعده مستثني نيست و هر کس نبايد بخود اين حق را بدهد که هر چه در کتابهاي اصولي ديد فورا به فهم ناقص خودش مطلب را پياده نمايد بلکه براي غير متخصصين رجوع به متخصصين واجب است.