شکي نيست که غرض از آفرينش، شناسائي خداوند تبارک و تعالي است و خداوند براي هر چيزي سببي قرار داده است و سنت حضرت احديت در شناسائي او چنين قرار گرفته که بايد با واسطه باشد زيرا: خداوندي که مجمع جميع کمالات و مبدء همه برکات و بسيط از هر جهت است، چگونه بشر مادي که اصلش از خاک است و سطح ادراکش در ابتداء از حدود ماديات تجاوز نمي کند، توانائي شناسائي رب الارباب را دارا است؟ لذا سنت الهي بر اين قرار گرفته همان طوري که حکم عقل نيز چنين است و به تجربه نيز اين مطلب ثابت گرديده که مقام قرب خداوندي و شناسائي ساحت ربوبي جز با توسل و تبعيت از معصوم ميسر نيست.



[ صفحه 139]



در قرآن مجيد نيز مي فرمايد بگو اگر خداوند را دوست مي داريد پس مرا اطاعت کنيد تا خداوند نيز شما را دوست بدارد. [1] .