مقام امامت از نظر شيعه، برترين مقامات معنوي است که حتي از مقام نبوت نيز والاتر است. درباره حضرت ابراهيم خليل الرحمن در قرآن مجيد پس از طي همه کمالات و گذشتن از مقام خلت و نبوت انگاه خداوند او را براي مردمان امام قرار مي دهد. [1] حضرت ابراهيم پيغمبر بود و امام همانطور که حضرت خاتم الانبياء (ص) پيغمبر بود و امام يعني با حفظ مقام تشريع و گرفتن وحي آسماني و رساندنش به مرم، ولايت کلي الهي و حکومت از طرف خدا را نيز دارا بود.



[ صفحه 123]