همه مي دانند که بشر در انتظار روزي است که ظلم و فساد از بين رود و اعضاي جامعه بشري، به صورت مسالمت آميز، با صلح و صفا، زندگاني کنند.



[ صفحه 72]



قدرتهاي شيطاني، براي فريب مردم جهان، مطالبي مطرح مي نمايند که مردم تصور کنند صلح و صفاي مورد انتظار و مطلوبشان، همين است. اين گونه است که سازمان بين الملل ايجاد نموده اند و با تبليغات فراوان براي حقوق بشر، هر روز شعاري بدون عمل، سر مي دهند. اکنون بيش از پنجاه سال از تشکيل سازمان بين الملل مي گذرد، اما براستي توانسته اند در اين پنجاه سال از بروز جنگهاي ستمگرانه پيشگيري کنند؟ توانسته اند گرسنگان و بيماران را نجات دهند؟ توانسته اند زندانيان بي گناه را آزاد سازند و... آري، ساليانه بودجه سنگيني بر ملتهاي جهان تحميل مي شود تا تشکيلات عظيم سازمان بين الملل به کار خود ادامه دهد، اما در واقع کشورهاي داراي حق و تو هستند که قوانين بين المللي را، نه براي رفاه جامعه بشري، بلکه براي مقاصد و اهداف خود، تدوين و اجرا مي نمايند.