همه مي دانيم، هر فرد عاقل براي انجام کارهايش مي انديشد و سپس براي رسيدن به يک هدف مشخص،



[ صفحه 44]



برنامه ريزي مي کند. آفريدگار حکيم و دانا، که خود خالق عقل و انديشه است، آدمي را براي رسيدن به هدفي مقدس بيافريد. اگر باغباني بخواهد يک ميوه بسيار با ارزش پرورش دهد، زميني را آبياري مي کند و در کنار پرورش آن ميوه خاص، تعدادي علف و خار رشدمي کند، اما هدف، رسيدن به همان ميوه است. در آفرينش آدمي، اولين انسان، يعني حضرت آدم (ع) پيامبر الهي و حجت خدا بوده زمين همواره از اين گونه انسانهاي کامل برخوردار بوده و ديگران از برکت وجود آنها زندگاني نموده اند. در زمان غيبت امام زمان (عج) اگر چه ما شايستگي زيارت ايشان را نداريم، اما وجود ايشان روي کره خاک، مايه برکتي شده که انسانهاي ديگر نيز زندگي کنند و در مسير رسيدن به کمال تلاش کنند. اين است معناي جمله پيامبر (ص) که فرمودند: لو خلت الارض ساعه واحده من حجه الله لساخت باهلها [1] .

اگر زمين حتي يک ساعت از حجت خدا تهي گردد، زمين ساکنانش را در خود فرو برد.



[ صفحه 45]



همچنين حضرت مهدي (عج) در پاسخ به يکي از نواب در زمان غيبت صغري که پرسيده بود: نقش شما در زمان غيبت چيست؟ فرمودند: اني لامان لاهل الارض، کما ان النجوم امان لاهل السماء. [2] .

بدان که من سبب ايمني ساکنان زمين هستم، چنانکه ستارگان، سبب ايمني ساکنان آسمان هستند. بنابر اين، اگر امروز بر کره خاک زندگاني مي کنيم، و از نعمتهايي چون گياهان، جنگلها و معادن زر خيز بهره مي بريم و بر دريا کشتي راني مي کنيم و از نعمتهاي درونش بهره مي بريم، اگر قطرات زيباي باران بر سرزمين ما مي بارد و خوشه هاي طلايي گندم به ما هديه مي کند و... همه و همه از برکت وجود امام زمان (عج) است و خداوند به احترام آن انسان کامل، که هدف خلقت آدمي است، نظام زندگي ما را بر قرار ساخته است.