در اين شرايط خاص، غيبت امام زمان (عج) رخ مي دهد و بشر بظاهر از دسترسي به امام خود، محروم مي گردد. البته غيبت پيشوا، يکباره صورت نمي گيرد، تا بشر يکباره احساس بي سرپرستي ننمايد.



[ صفحه 31]



از سال 260 تا سال 329 دوران غيبت صغري کوتاه مدت است که در اين زمان، عالمان پرهيزگاري به عنوان رابط ميان امت و امام، معرفي شدند تا مردم پاسخ مشکلات را توسط آنها، از امام بيابند. پس از اين دوران، مصلحت الهي چنين بود که نمايندگان ايشان معين نباشند، بلکه مردم شرايطي را که امام فرمودند، در نظر بگيرند و هر کس که آن ويژگيها را داشت، به منزله جانشين امام، تلقي نموده، سخن او را سخن امام بدانند.