وظيفه شيعه و پيرو امام زمان (ع) در زمان غيبت بس فراوان است که مجال شرح و تفصيل آن نيست و شايد لازم به تذکر هم نباشد زيرا همچنان که يک کارمند مي داند که در شغل اداريش چه وظايفي دارد يعني مسئوليت خود را در برابر رئيس خويش احساس مي کند چگونه مي شود که يک مسلمان واقعي وظيفه اش را در برابر مولا و امام زمان خود نداند که چيست؟ انتظار فرج امام غايب از آن جهت ارزش شهادت در راه حق را دارد که منتظرش در راه بارور کردن آرمانهاي عالي اسلامي از پاي نمي نشيند و افضليت و برتري اين ايده و برنامه است که مردم زمان غيبت را از مردمان ديگر زمانها ممتاز ساخته به عقل و هوش خاصي توصيف مي نمايد. امام سجاد مي فرمايد: بي ترديد مردم زمان غيبت مهدي که به امامت او معتقد و در انتظار ظهورش هستند از مردم زمانهاي ديگر افضل و برترند، زيرا خداي تبارک و تعالي به آنان عقل و درک و شناختي داده است که غيبت برايشان بمانند ظهور است (چون امام را باور دارند و بمانند زمان ظهور به خدمتگزاري مشغولند) خداي متعال آنان را در آن زمان هم درجه افرادي قرار مي دهد که در رکاب رسول خدا (ص) شمشير مي زده اند. آنان در حقيقت داراي نيتي پاک و شيعيان راستين ما بوده و در پنهاني و آشکارا مردم را به سوي خداي عز و جل مي خوانند. [1] .



[ صفحه 70]



با نگرشي در سخنان ائمه درباره شناخت امام غايب (ع) و ارزيابي انتظار فرج و برتري خدمتگزاران واقعي امام زمان (ع) وظيفه بلکه وظايف خويش را در برابر آن حضرت در مي يابيم که همواره بايد آن حضرت را نگران اعمال خود بدانيم و از کارهاي زشت و گناه دست برداريم و برنامه خويش را طوري تنظيم نماييم که در زمره افراد شايسته که قرآن به آنها اشاره مي فرمايد: ان الارض يرثها عبادي الصالحون [2] در آييم. آن زمان است که در شمار ياران ويژه آن حضرت خواهيم بود. آري رسيدن به آرمانهاي عالي اسلامي در حدود امکان خود نشانه حالت انتظار است. آيا آن چنان که لازم است دستورات اسلامي را بکار مي بنديم تا در زمره منتظران واقعي بشمار آييم؟ خدايا دلي ده که در کار تو جان بازيم و جاني ده که کار آن جهان سازيم. دانايي ده که از راه نيفتيم بينايي ده تا در چاه نيفتيم [3] .



[ صفحه 73]