امام زمان (ع) مقارن ايام خلفاي جابر عباسي تولد مي يابد. خليفه وقت طبق اخباري که از پيامبر و ائمه رسيده بود مي دانست که نهضت امام زمان (ع) نهضتي کوبنده است که تار و پود ستم و بيدادگري را از صحنه گيتي براندازد. لذا خلفاي غاصب ستمگر در کمين بودند تا هر گونه اثري که از اهل بيت نبوت به دست آورند نابودش کنند. و بهمين نظر بود که متوکل عباسي در سال 235 ه. ق. فرمان داد تا حضرت امام هادي (ع) و بستگانش از مدينه به سامرا عازم شوند تا در آنجا تحت نظر باشند. [1] و نيز معتمد عباسي با تمام قوا مي کوشيد که از اوضاع داخلي خانه امام حسن عسکري آگاه و با خبر باشد. [2] پروردگار متعال براي حفظ امام زمان (ع) از سوء قصد ستمگران تولد و زندگي او را همچون ابراهيم و موسي پنهان و مخفي داشت تا آن حضرت گرفتار حکام ستمگر وادار به بيعت و فرمانبرداري از آنان نشود.