کتابهاي غيبت قبل از ولادت امام زمان
اخبار غيبت قبل از تولد امام زمان (ع) از ناحيه پيامبر اکرم (ص) و ائمه طاهرين صادر مي شود و همگان را متوجه آينده اسلام مي نمايد که دوازدهمين جانشين پيامبر عظيم الشان اسلام حضرت مهدي است و او داراي دو غيبت است: صغري و کبري. اخبار غيبت همانند ساير اخباري که از معصومين نقل مي شد حفظ و نگهداري مي گشت. و اين شايان توجه است که مشاهده مي شود کتابهائي در خصوص غيبت در دوران ائمه اطهار تاليف مي گردد از آن جمله است:
1 - کتاب مشيخه تاليف حسن بن محبوب زراد از اصحاب امام هشتم که قريب يک قرن پيش از تولد حضرت حجت (نيمه دوم قرن دوم هجري) اين کتاب را نگاشته و در آن رواياتي درباره غيبت حضرت مهدي آورده است. [1] .
2 - کتاب غيبت علي بن حسن بن محمد طائي طاطري که مردي فقيه و موثق بوده و از اصحاب امام موسي بن جعفر (ع) است. [2] .
3- کتاب غيبت علي بن عمر اعرج کوفي که او نيز از اصحاب امام موسي بن جعفر است. [3] .
4- کتاب غيبت ابراهيم بن صالح انماطي کوفي که از اصحاب امام موسي بن جعفر مي باشد. [4] .
[ صفحه 40]
5 - کتاب غيبت حسن بن علي بن ابي حمزه که معاصر با امام هشتم حضرت رضا (ع) بوده است. [5] .
6- کتاب غيبت عباس بن هشام ناشري اسدي (متوفي 22. هجري) که مردي جليل القدر و موثق بوده و شيخ طوسي او را از اصحاب حضرت رضا مي شمارد. [6] .
7- کتاب غيبت فضل بن شاذان نيشابوري که از فقها و متکلمين و از اصحاب امام هادي و امام حسن عسکري است. وفاتش در سال 260 اتفاق افتاد وي يکصد و هشتاد کتاب نوشته است. [7] .
8- کتاب غيبت ابراهيم بن اسحاق احمري نهاوندي که معاصر امام حسن عسکري بوده است. [8] .
آگاهي از اين کتابها اصالت غيبت امام زمان را به حدي روشن مي سازد که براي هر فرد خردمند جاي هيچ گونه ترديد و ابهامي باقي نمي گذارد. و بدان جهت است که رسول اکرم (ص) مي فرمايند انکار خروج و قيام مهدي بمنزله کفر است. [9] هر که قائم فرزندان مرا منکر شود در حقيقت مرا انکار کرده است. [10] هر که قائم فرزندان مرا منکر شود مانند مردم زمان جاهليت مرده است. [11] .
[ صفحه 43]
پاورقي
[1] کتاب اعلام الوري.
[2] رجال شيخ طوسي، ص 357.
[3] رجال نجاشي، ص 194.
[4] قاموس الرجال، جلد 3، ص 193.
[5] همان کتاب، همان صفحه.
[6] رجال نجاشي، ص 215.
[7] رجال شيخ طوسي، صفحات 420 و 434.
[8] فهرست شيخ طوسي، ص 29.
[9] منتخب الاثر، ص 149.
[10] منتخب الاثر ص 492.
[11] منتخب الاثر ص 492.