مردم با يونس سر لجاج گذارده و بدو ايمان نمي آوردند وي از اعمال آنان دلگير شده و با کشتي قصد عزيمت کرد، ولي دريا طوفاني شد، همراهانش براي سبک کردن کشتي قرعه کشيدند تا يکي را به دريا افکنند... سه بار قرعه بنام يونس در آمد، وي خود را به دريا افکند. خداوند ماهي بزرگي را مامور بلعيدن او نمود... يونس در شکم ماهي به دعا و تسبيح حق پرداخت تا پس از مدتي غيبت از انظار قومش از شکم ماهي رهايي يافت... (سوره 37، آيه هاي 143 و 144.)

گر چه مساله غيبت امام زمان (ع) مساله بغرنجي است ولي چنان که خوانندگان گرامي توجه دارند اطلاع از غيبت انبياي گذشته مساله را کاملا ساده و در سطحي نازلتر قرار مي دهد که امروز پذيرش آن براي هر فرد با انصاف دانشمند آرام بخش روان و مايه حيات و اميدواري است. چه بسا همين غيبت پيامبران پيشين سر آغازي و دليلي است براي غيبت نهاني امام زمان (ع) و همان طور که غيبت پيامبران گذشته امتحاني براي امت و پيروانشان بوده، غيبت آن حضرت نيز امتحاني براي سنجيدن اعتقاد ماست. امتحاني خدايي، امتحاني بزرگ و امتحاني که سرنوشت ما را تعيين مي کند. مبادا که در اين بزرگ امتحان شکست بخوريم. مبادا که ظاهر فريبنده مهدي نماها ما را بفريبند. مبادا که سخنان اغواگرانه دشمنان فکرمان را مشغول بدارد. هشيار باشيم



[ صفحه 29]