و ما در اينجا بخاطر آساني کار خوانندگان محترم زيارت عاشورا را نقل مي کنيم: صالح بن عقبه و سيف بن عميره گويند که: علقمه بن محمد حضرمي گويد: به حضرت ابا جعفر [امام باقر] عليه السلام عرض کردم: دعائي به من بياموزيد که آنرا در اين روز [عاشورا] بخوانم، آنگاه که حضرتش را از نزديک زيارت مي کنم، و نيز دعائي [بياموزيد] که هر گاه حضرتش را از نزديک زيارت نکردم، آنرا بخوانم. و از سرزمينهاي دور و از خانه ام بدان [حضرتش را] زيارت نمايم، [و به سوي ايشان] اشاره کنم. گويد: پس حضرتش به من فرمود: اي علقمه هر گاه تو دو رکعت نماز خواندي، بعد به سوي حضرتش سلام کن. پس در هنگام اشاره به سوي حضرتش بعد از تکبير اين سخن را بگو: پس همانا اگر تو اين سخن را گفتي، پس به تحقيق تو به همان چيزي (حضرتش را) خوانده اي که ديگر زائرانش از ملائکه



[ صفحه 131]



مي خوانند، و خدا براي تو يکصد هزار هزار درجه را مي نويسد، و تو بسان کساني خواهي بود که با حضرت حسين عليه السلام شهيد شده اند، تا اين که تو در درجات اياشن با آنها شريک خواهي بود. و سپس (اين مقام را) جز در شهدائي که با حضرتش شهيد شده اند، در ديگران نخواهي شناخت، و برايت ثواب زيارت تمامي پيامبران و تمامي رسولان و (ثواب) زيارت تمامي کساني که از روز شهادت حضرتش عليه السلام، حضرت حسين عليه السلام را زيارت کرده اند، نوشته خواهد شد، که سلام بر او و بر اهل بيتش (باد). (مي گوئي:) سلام بر تو اي ابا عبدالله، سلام بر تو اي فرزند رسول خدا، سلام بر تو اي فرزند امير مومنان، و (اي) فرزند سرور جانشينان (الهي). سلام بر تو اي فرزند فاطمه برگزيده زنان جهانيان. سلام بر تو اي خون خدا و فرزند خون خدا، و (اي کسي که) مظلوم کشته شده و تقاص خونش گرفته نشده است. سلام بر تو و بر ارواحي (يا فرشتگان مقربي) که به درگهت آرميده اند، از سوي من بر تمامي شما سلام خدا باد، (آنهم) براي هميشه (و) تا آن هنگام که من باقي هستم و شب و روز باقي است. اي ابا عبدالله، سوک و عزاي تو چقدر بزرگ گرديد، و مصيبت تو چقدر بر ما گران و عظيم آمد، و بر تمامي اهل اسلام (نيز به اينگونه شد)، و نيز مصيبت تو در آسمانها بر تمام اهل



[ صفحه 133]



آسمانها بزرگ و گران (تلقي) شد. پس خدا امت و گروهي را لعنت کند که پايه هاي ظلم و جور را بر شما اهل بيت بنيان افکندند، و خدا قومي را لعنت کند که شما را از مرتبت و جايگاهتان دور کردند، و شما را از مرتب هائي که خدا شما را بر آن داشته بود، برکنار نمودند. و خداي کساني را لعنت کند که شما را کشتند، و خدا (کساني را) را لعنت کند که با زمينه سازي هاي خود، راه را براي جنگ (دشمنان خدا) با شما باز کردند. من در برابر خدا و شما، از آنان بيزاري مي جويم و همچنان از پيروان و تابعان و دوستان آنان نيز اظهار بيزاري مي نمايم. اي ابا عبدالله من با هر که با شما در صلاح و سلامت است، در صلح و سلامتم، و با هر که با شما مي جنگد، در مبارزه و جنگم، (و اين مطلب) تا هنگام قيامت ادامه خواهد داشت. و خدا خاندان زياد و خاندان مروان را لعنت کند، و خدا همه افراد بني اميه را لعنت فرمايد، و خدا فرزند مرجانه را لعنت نمايد، و عمر بن سعد را خدا لعنت کند، و شمر را خدا لعنت فرمايد، و خدا گروهي را که اسبان خود را براي مبارزه با شما زين کردند و بر دهان آنان لجام زدند و بر چهره خويش نقاب کشيدند، لعنت فرمايد. پدر و مادرم فداي تو باد، براستي که سوک و عزاي تو بر من سخت و بزرگ گرديده است. پس از خدائي که جايگاه ترا گرامي داشته، و مرا نيز به خاطر دوست داشتن شما گرامي داشته، خواهانم که انتقام گرفتن از خون تو را به همراهي امام



[ صفحه 135]



ياري شده (حضرت ولي عصر) از خاندان محمد، که درود خدا بر او و خاندانش باد، نصيب فرمايد. خدايا مرا در نزد خويش در دنيا و آخرت به خاطر (حضرت) حسين عليه السلام آبرومند فرما. اي ابا عبدالله من به خدا و پيامبرش، و امير مومنان، و حضرت فاطمه، و امام حسن، و به شخص شما، به وسيله پذيرفتن ولايتت، و به وسيله بيزاري از کسي که بنيان ستم را برپا داشت و بر مبناي ظلم (بر شما) پايه هاي حکومت خود را بنا نهاد، و بر ستم و جور بر شما و شيعيانتان (حکومتش را) همچنان ادامه داد، به شما نزديکي مي جويم. از اينگونه افراد در برابر خدا و شما بيزاري مي جويم. و به خدا و سپس به شما به وسيله دوستي و ولايت شما و دوست داشتن دوست شما تقرب مي جويم. و با بيزاري از دشمنان شما و برپاکنندگان جنگ بر (عليه) شما، و با بيزاري از پيروانشان و دنبال روهايشان (به سوي خدا و سپس به سوي شما تقرب مي جويم). من با هر که با شما در صلح و سلامت است در صلح و سلامتم، و با هر که با شما در حال جنگ است، در حال نبرد و ستيز مي باشم. و دوستدار کسي هستم که دوست شما باشد، و دشمن هر کسي که با شما دشمني کند. پس از خدائي که به وسيله شناساندن شما به من، مرا گرامي داشت و شناساندن دوستان شما و نيز بيزاري از دشمنان شما را نصيب من فرمود، خواهانم



[ صفحه 137]



که در نزد شما در دنيا و آخرت قدم و جايگاه صدق و راستي را برايم ثابت بدارد. و نيز از او خواهانم که مرا به جايگاه پسنديده اي که شما در نزد خداي داريد، برساند، و به علاوه از خداي متعال خواهانم که خونخواهي خون خودم (خون شما) را به همراهي پيشواي هدايت آشکار سخنگوي به حق (که) از خاندان شما مي باشد، نصيب من فرمايد. و از خداي متعال خواهانم که به حق شما و به حق مقامي که شما در نزد او داريد، مرا به خاطر سوگوار بودن بر شما برترين اجري را که در مصيبتي به مصيبت ديده اي عطا مي فرمايد، ارزاني نمايد. آن مصيبتي که بس بزرگ بوده و سوکش در اسلام و در تمامي آسمانها و زمين نيز گران و بزرگ است. خدايا مرا در اين موقعيتم از جمله کساني قرار ده که از سوي تو به آنان درودها (توجه ها) و رحمت و آمرزشي مي رسد. بار خدايا حيات مرا، حيات محمد و خاندان محمد قرار ده، و مرگم را (مانند) مردن محمد وخاندان محمد قرار ده. خدايا اين روز (عاشورا) روزي است که بني اميه آنرا جشن گرفتند، و نيز فرزند جگرخواره اين روز را جشن گرفت، آن کسي که بر زبان تو و زبان پيامبرت - که درود خدا بر او و خاندانش باد - در هر جا و هر پايگاهي که پيامبرت - که درود خدا بر او و خاندانش باد - ايستاد، لعنت شده فرزند لعنت شده، خوانده شده است.



[ صفحه 139]



خدايا ابا سفيان و معاويه و يزيد بن معاويه را لعنت فرما، بر ايشان از جانب تو تا جاودانگي ابديت، لعنت و نفرين باد. و اين روز (عاشورا) روزي است که در آن خاندان زياد و خاندان مروان به خاطر کشتنشان حسين را که درود خدا بر او باد، شادي کردند. الها پس لعنت و عذاب (دردناک) خودت را بر آنان، دو برابر فرما. بارالها من در اين روز و در اين موقعيتم و در طول زندگانيم به وسيله بيزاري جستن از آنان و لعنت نمودن بر ايشان، و به وسيله دوستي به پيامبرت و خاندان پيامبرت - که بر او و بر ايشان سلام باد -، به تو تقرب مي جويم. پس مي گوئي: خدايا اولين ستمگري را که در حق محمد و خاندان محمد بيدادگري نمود، و تا آخرين نفري که وي را در اين ستمگري تبعيت کرد، لعنت فرما. الها جماعتي را که با (امام) حسين پيکار کردند، لعنت فرما، و نيز آن کساني را که با گروه پيکار کننده براي کشتن حضرتش همراهي کردند، و بيعت نمودند، و پيروي کردند، (لعنت فرما). بار خدايا جملگي آنان را به لعن خود دچار و گرفتار فرما. (اين را) صد مرتبه مي گوئي، سپس مي گوئي: سلام بر تو اي ابا عبدالله و بر ارواحي که بر درگهت آرميده اند، از من بر تو، براي هميشه و مادامي که شب و روز باقي است، سلام خدا باد. و خداي متعال اين زيارت را آخرين زيارت من از شما قرار ندهد. بر حسين و بر علي بن الحسين و بر فرزندان حسين و بر ياران حسين سلام باد.



[ صفحه 141]



(اين را) يکصد مربته مي گوئي، سپس مي گوئي: الها نخستين ستمگر بر خاندان پيامبر را به لعن مخصوص من مختص فرما، و اين لعن را از اولين ستمگر شروع کن، و سپس دومين، و سومين، و چهارمين (ستمگر را لعنت فرما). بار خدايا در پنجمين مرتبه يزيد را لعنت فرما، و عبيدالله بن زياد، و فرزند مرجانه، و عمر بن سعد، و شمر، و خاندان ابوسفيان، وخاندان زياد، و خاندان مروان را تا روز رستاخيز لعنت فرما. سپس به سجده مي روي و مي گوئي: خدايا بر تو سپاس باد (آن هم) سپاس سپاسگزاراني که بر اساس مصيبت هاي آنان سپاسگزاريت کرده اند. ستايش خداي را بر سوک و عزاي بزرگم. الها شفاعت حسين را در روز ورود (به محشر) نصيبم فرما، و مرا در سخن و اعتقادم نسبت به (امام) حسين ثابت قدمب دار، و همچنين (مرا) نسبت به ياران حسين يعني آن کساني که خون خويش را در برابر حسين - که بر او درود باد - بذل نمودند، (ثابت قدم قرار ده). عقلمه گويد که حضرت ابا جعفر [امام باقر] عليه السلام فرمود: اگر بتواني هر روز به اين زيارت از خانه ات آن حضرت را زيارت کني، اين کار را انجام ده، که براي تو تمامي اين ثوابها خواهد بود.



[ صفحه 145]