پس بدانکه رجعت سري است از اسرار طي و معتقد شدن بان ثمره ايمان بغيب است که در فرقان حميد مدح آنشده است و مراد از آن چنانکه دانستي رجوع رسول خدا و ائمه معصومين و دوستان و دشمنان آنها است از کساني که مومن محض باشند و يا کافر صرف بشرطانکه آن کافر از اشخاصي نباشد که خداوند او را در دنيا بعذاب هلاک نموده باشد زيرا کسيکه در دنيا بعذاب الهي هلاک شده بصريح آيه و حرام علي قريه اهلکنا ها انهم لا يرجعون رجوع بدنيانخواهد نمود چنانکه قمي در تفسير اين آيه از حضرت باقر و صادق روايت نموده که فرمودند هر اهل قريه را که خداونددر دنيا آنها را بعذاب هلاک نموده پس بدرستيکه ايشان رجوع بدنيا نخواهند نمود مگر آنکه از براي ايشان قصاص باشد مثل اينکه بظلم گشته شده باشند و ماحضين در ايمان و کفر نباشند زيراکه در اينصورت آنان با قاتلين خود بدنيا رجوع نموده و قائلين خود را بقتل رسانيده و بعد از قصاص از ايشان مدت سي ماه در دنيا زندگي نموده پس از آن تمامه آنها در يکشب مرده خواهند شد و اين انحشر اولي است که خداوند متعال در آيه و يوم نحشر من کل امه فوجا ممن يکذب باياتنا فهم يوزعون اشاره بان فرموده و حضرت صادق هم همين را فرموده و دليل بر اينکه اين حشر در رجعت است قول باريتعالي است که فرموده و يوم نحشر من کل امه فوجا الايه قال عليه السلام الايات اميرالمومنين و الائمه عليهم السلام پس راوي عرض کرد بدرستيکه عامه چنين گمان دارند که مراد از قول باريتعالي و يوم نحشر منکل امه فوجا مراد حشر در روز قيامه است پس آن بزرگوار فرمود خداوند در روز قيامه حشر ميفرمايد از هر امتي فوجي را و باقي ديگر را حشر نميفرمايد نه چنين است ولکن اين حشر فوج فوج در رجعت است و اما آيه که ناظر بحشر قيامه است پس آن قول باريتعالي است که فرموده و حشرناهم فلم نقادر منهم احدا و ايضا از حضرت صادق عليه السلام در بحار روايت نموده که فرمود نيست احدي از مومنين که کشته شده باشد مگر آنکه رجوع ميکند در دنيا تا آنکه بميرد خف انف خود و رجعتي نيست مگر براي مومن محض و کافر صرف و در کافي از آن حضرت مروي است که در تفسير قوله تعالي بعثنا عليکم عباد اللنا اولي باس شديد فرموده است که مراد از اين عباد قومي است که خداوند آنها را قبل از قيام قائم مبعوث مينمايد پس نميگذارند قاتلي از آل محمد را مگر آنکه او را ميکشند و ايضا از آن بزرگوار مروي است که در آيه يوم تاتي السماء بدخان مبين يغشي الناس هذا عذاب اليم فرموده که اولين آيه از براي خروج حضرت قائم اين دود آسماني و نزول عيسي بن مريم است از آسمان چنانکه در تفسير علي بن ابراهيم است که فرموده ذلک في الرجعه من القبر الي ان قال ثم قال تعالي انا کاشفوا العذاب قليلا انکم عائدون يعني عائدون الي القيامه و اگر بوده باشد قوله تعالي يوم تاتي السماء بدخان مبين در قيامه نميفرمود انکم عائدون چه آنکه نيست بعد از قيامه و آخرت حالتيکه عود بسوي آنحالت کنند وبالجمله پس رجعت قول شيعه اماميه اثني عشريه است که بنابر مفاد آيات کثيره و اخبار متکاثره و فيره از ضروريات مذهب ايشان گرديده چنانکه علامه مجلسي ره در کتاب حق اليقين تصريح فرموده بضروري مذهب بودن آن و ما الان شروع در نقل آيات و اخبار داله برثبوت آن نموده ميگوئيم.