ايضا مفضل عرض کرد که ايمولاي من بعد از اين چه واقع خواهد شد فرمود که قائم بعد از آنکه شرق و غرب زمين را ميگردد بکوفه و مسجد آنجا ميايد ومسجديرا که يزيد بن معويه در وقتيکه امام حسين را بقتل رسانيد بنا نموده خرابميکند و نيز خبرابميکند مسجديرا که براي خدا ساخته نشده ملعونست ملعون است کسيکه آنرا بنا نموده مفضل عرض کرد که ايمولاي من آيا مدت خلافه قائم چه مقدار ميباشد در جوابش گفت که خداي عز و جل فرموده فمنهم شقي و سعيد فاما الذين شقوا ففي النار لهم فيها رفير و شهيق خالدين فيها ما دامت السموات و الارض الا ما شاء ربک عطاء غير بحذوذ يعني خلايق در روز قيامه دو گروه ميباشند بعضي شقي و بعضي سعيد اما آنانکه شقيند در آتش ميباشند و براي ايشان در آنجا نفس به بيرون آوردن و باندرون



[ صفحه 138]



کشيدن ميباشد ماداميکه آسمانها و زمينها باقيند و هستند در آتش مخلد ميشوند مگر وقتيکه خدا بخواهد آنوقت از آتش بيرون ميايند و آنانکه سعيدنددر بهشتند مادامي که آسمانها و زمين باقيند و در آنجا مخلد ميباشند مگر در وقتيکه خداي تعالي بخواهد آنوقت از بهشت بيرون آورده ميباشند و عطاي الهي در حق ايشان عطائي است که منقطع نميشود بعد از آن صادق فرمود معني غير مجذوذ اينست که آن نعمت و عطا از ايشان بريده نميشود بلکه آن نعمتي است دائمي و ملکيست که نهايت ندارد وحکميست که منقطع نميباشد و امري است که باطل نميشود مگر باختيار خدا ومشيت و اراده که آن اراده را نميداندمگر او بعد از آن قيامه چيزهائيکه خداي تعالي در کتاب خود وصف و بيان فرموده واقع ميشود و الحمد لله رب العالمين و صلي الله عليه محمد و آله الطاهرين و سلم تسليما کثيرا کثيرا کثيرا و در بحار است که مولف گويد که غرض حضرت صادق از تلاوت اين آيه در جواب مفضل اشاره است باينکه چنانکه انقطاع نعمت و مظنون اينست که صادق اين آيه را بزمان رجعت تفسير کرده بتقريب اينکه مراد از بهشت و آتش انبا شد که ذکر کرده اند ليکن ايراد آنها در اين باب بيرون از مقصد کتاب است.