از طبقه اول از معمرين کساني هستند که عمر ايشان به صد و هفتاد سال رسيده و از ايشان عمير بن هاجر بن عبد العزي بن قيس خزاعي است که صدو هفتاد سال عمر نموده بنابر روايت کمال الدين و اين ابيات را او گفته بيت بليت و افناني الزمان و اصبحت هنيده قد ابغيت من بعده عشرا و اصبحت مثل الفرخ لا انا ميت فابکي و لاخي فاصدر لي امرا و قد عشت دهر اما تجن عشيرتي لها ميتا حتي تخط له قبرا يعني بسبب طول عمر گفته و پوسيده گرديده ام و روزگار مرا فاني گردانيد وصد سال عمر من گرديد چنانشد که ده سال هم بعد از آن خواهش نمودم از کثرت ناتواني و پيري مانند جوجه مرغي شدم نه مرده هستم که بر من گريسته شود و نه زنده ام که براي خود کارسازي نمايم و در روزگاري زندگي کردم که در آنروزگار قبيله من دفن نميکردند مرده را که در حال حيات براي خود قبر مهيا نکرده چنانکه پيش از ايام جاهليت عادت و داب چنين بوده و اينکلام او اشاره است باينکه او پيش از ايام جاهليت بوده و از ايشان صاحب بن ايساد استکه يکي از ملوک بعد از طوفان بوده در مملکت مصر چنانکه در اخبار الدول استکه او مردم را بعدل و انصاف وعده ميداد و درعهد خود آينه ساخت که تمام اراضي مصر در آن ديده ميشد و بتي ساخت که هر کسرا که هر امر مشگلي عارض ميشد نزد او رفته علاج آنرا از آن صنم ميشنيد و عمر او يکصد وهفتاد سال بود.