بدانکه شبهه چهاردهم مخالفين در باره امام عصر و ناموس دهر اينست که بنابر قول شما اماميه که غيبت و استتار مهدي موعود را از روي خوف از سلاطين جور و اعادي ميدانيد اگر سلاطين جور و متغلبين دربلاد بخواهند توبه کنند و حق آن جناب را باو بدهند چاره ندارند و بحسب ظاهر نميتوانند چرا که آن جناب غائب است و دسترسي باو ندارند که حقشرا تسليم نمايند و خود را فارغ کنند پس توبه اينجماعت هرگز مقبول نشود و جواب از اين شبهه چنانکه در نجم ثاقب است اينست که کفايتميکند هر يک از سلاطين جور و متغلبين در بلاد را در توبه نمودنش اينکه دست بکشد از آنچه مشغول بان است از تصرف و تقليب و تغلب درچيزهائيکه خدا آنها را حق او قرار نداده و پشيمان گردد از نشستنش در مقاميکه جايز نبود بر او نشستن در آن و عزم نمايد بر عدم معاودت و چون هر يک از آنها چنين کردند وظيفه خود را بجا آورده و تکليف خود را ادا نموده اند و آن جناب حسب امر الهي تکليف خود را داند که در اينحال ظاهر شود يا نشود.