در غيبت شيخ طوسي از رسول خدا نيز روايت نموده که فرمود اني واحدعشر من ولدي و انت يا علي رزالارض اعني اوتادها و جبالها بنا اوقد الله الارض ان تسيح باهلها فاني ذهب الاثني عشر من ولدي ساخت الارض باهلها و لم ينظروا يعني بدرستيکه من و يازده نفر از فرزندان من و تو يا علي مخيها و کوههاي زمين باشيم بما خداي تعالي زمين را نگاه داشته از اينکه زمين اهلش را فرو برد پس هرگاه دوازده نفر از فرزندان من بروند زمين اهلش را فرو برد و ديگر مهلت داده نشوند بدانکه رز بتقديم راء مهمله برزاء معجمه بمعني ثابت داشتن شي ء است يقال رز الشي ءو الشيئي اي اتبته ورزه که آن آهني است که قفل را در آن داخل نمايند از همين معني ماخوذ است و علامه مجلسي ره در بحار فرمود در بعضي از نسخ بتقديم معجمه بر مهمله مي باشد آنگاه گفته که ابن اثير جزري گويد در حديث ابوذر استکه علي را توصيف نموده که انه لعالم الارض و زرها الذي تسکن اليه اي قوامها و اصله من زر القلب و هو عظم صغير يکون قوام القلب به و اخرج الهروي هذا الحديث عن سلمان انتهي.