ديدن جناب آقا شيخ محمد تقي حائري مازندراني است آن حضرت را در مسجد سهله و نشناختنش خبر داد ما را شيخ محمد تقي مذکور که شب چهارشنبه مشرف شدم بمسجد سهله و در حجره فوقاني که متصل بکنيد مقام مهدي عجل الله فرجه است منزل نمودم و خوابيدم بقصد اينکه براي نافله شب و تهجد بيدار شوم چون بيدار شدم ديدم وقت قريب بفجر است برخواستم براي تجديد وضو وتهجد ناگاه صوتي شنيدم که بدعا بلند است و در و ديوارهاي مسجد و زمين و هوا با او موافقت مينمايند و فضاي مسجد پر از صدا شده بود و من صدا و صوت دعا خوانندگان در مسجد را شنيده بودم که در حين دعا خواندنشان شنيده ميشود و لکن اينصدا و صوت غير از آنها بود و بين اين و آنها فرق بسيار بود پس رعب مرا گرفت و تجسس مينمودم که ببينم صداي کيست پس ديدم شخصيرا که در عقب آنمقام شريف در مسجد در طرف مشرق و مشغول دعا است پس نشستم و تکيه بقبه شريفه مقام دادم و گوش فرا دادم بدعاي او که شايد بشناسم او را و چيزي از دعاي او نفهميدم الا لفظ طوارق الليل و النهار و ازاستماع اينکلمه چيزي نفهميدم و اينعبارت در بعضي از دعاها هست و نفهميدم الا اينکه براي شيعيانش دعا بلفظ شيعتي مينمود چون اين کلمه را شنيدم خواستم برخيزم نتوانستم بجهه ضعف و حالت غشوه که بر من عارض شده بود چون بحال آمدم سرعت نمودم براي تجديد وضوء براي نماز و احدي را نديدم در آنمکان شريف.