بدانکه يکي از القاب شريفه حضرت ولي عصر عجل الله فرجه را اصل ميدانند چنانکه شيخ کشي در رجال خود روايت کرده از ابي حامد بن ابراهيم مراغي که گفت نوشت ابو جعفر بن احمد بن جعفر قمي عطار و نبود ثالثي از براي او در زمين در قرب باصل و توصيف ما را براي صاحب ناحيه پس جواب بيرون آمد الخبر و استادنا المحدث النوري علي الله مقامه در نجم ثاقب اين لقب را بملاحظه ابتداء حروف اسامي و کني و القاب آن سرور را بترتيب حروف تهجي اول يکصد و هشتاد و دو اسم و لقب و کناي آن حضرت ذکر فرموده و بعد از نقل آن بتمامه فرموده است که ظاهر آنست که مراد از اصل و صاحب ناحيه و صاحب توقيع امام عصر باشد تا آنکه فرموده و از بعضي ظاهر ميشود که خبر اول متعلق است بحضرت امام حسن که همين خبر باشد چه بعد از آن روايت حسن بن نصر را که در کافي است نقل کرده که خبر دوم ميشود و بالجمله فرموده و در کتاب رجايه مذکور است که مراد از اصل امام است و بهمين خبر استشهاد نموده اند و گويا معين نشد که خبر متعلق بکدام يک از ايشان است ولکن در اراده امام از آن سختني نيست و نکته بودن امام عصر يا هر امامي اصل ظاهر است چه ايشانند اصل هر علم و خير و برکت و فيض و هيچ حقي در دست احدي نيست مگر آنکه منتهي شود لابد بديشان و نعمتي باحدي نميرسد مگر بسبب ايشان و مرجع و ملاذ عبادند در دنيا و برزخ و آخرت و مقصود اصليند از خلفه جميع عوالم علويه و سفليه تمام شد عبارت ايشان با بدل نمودن احقر لفظ وجه را که در عبارت ايشان بود به نکته و محتمل است که مراد از اصل در خبر حضرت بقيه الله باشد و اين اطلاق بر آن جناب بملاحظه نواب خاصه آن حضرت باشد چه آنها نسبت بجنابش بمنزله فرع بودند چنانکه در لغت اصل را در مقابل وصف و فرع هم اطلاق ميکنند چنانکه در محيط المحيطاست که الاصل ما يقابر الوصف و الفرع کاصل النبات و اين قرنيه معينه باشد بر بودن خبر از حجه عليه السلام.