در بشارت ظهور موفور السرور حضرت بقيه الله است در کتاب صفيناء نبي چنانکه در سيف الامه استکه صفيناء پيغمبريست از ال داود که در آخر بيت المقدس اول مبعوث شده در سيمان اول آنکتاب مذکور است فقراتي که ابتداي آنها اينست قاروب يوم ادوناي هکادول قاروا و مهر ماءوذ يعني نزديک شد روز خدا و در آن روز تلخ خواهد بود و دلير مضطرب خواهد شد و در آن روز دلتنگي و پريشان احوال و گردباد و صداي اعظيم خواهد بود و در شهرهاي معموره و کنکرهاي بلند مردم چون نابينايان راه خواهند رفت جهه عصيان خدا و ريخته ميشود خون ايشان در زمين و بدنهاي ايشان مثل سرکين پايمال خواهد شد و نقره و طلاي آنهاايشان را خلاص نخواهد کرد و در سيمان سيم آنکتاب فقره مذکور است که خلاصه ترجمه آن اينست که بجهه جمع کردن همه قوتها بر شريعه خود همه پادشاهان را برطرف کنم بريختن غضب خود برايشان و گرمي خشم من بسوزد همه را و بعد از آن فقره ميفرمايد کي اراهفخ ال عميم سافا برو والفرء کولام بشم ادناي لعايد و شحم حاد يعني آنوقت برميگردانم بقومها لب پاکيزه براي خواندن جمله ايشان بنام خدا و عبادت کردن ايشان بيک روش و واضح استکه در دولت نبوت پيغمبر آخر الزمان بود که شهرهاي معموره بجهه عصيان خدا خراب شد و خونها ريخته شد و همه پادشاهان برطرف شدند چون پادشاهان عرب و عمان و عجم و روم و شام و مصر و هند براي اين بود که همه قومها بر شريعت خدا جمع شوند و بعد از آن برگشته شد بهمه قومهاي ايشان لبهاي پاکيزه بواسطه اسلام تا جمله خدا را بخوانند و عبادت همه بيک وش است اين ناچيز گويد که مضامين اين فقرات بر زمان ظهور حضرت بقيه الله و بر خود آن بزرگوار شد آن طباقا ميباشد از آنچه نراقي مرحوم فرموده کما لا يخفي.