بدانکه بشارت ظهور موفور السرور حضرت ولي عصر ارواح العالمين فداه درقرآن مجيد و فرقان حميد بسيار واقع است از قدماء اماميه شيخ اجل ابو عبد الله احمد بن عياش کتاب مختصر ما نزل من القرآن في صاحب الامر را تاليف فرموده و از متاخرين سيد جليل و محدث مخير بر نبيل سيد هاشم مجرابي توبلي قدس سرهما کتاب المحجه فيما نزل في الحجه را پرداخته و در آنکتاب يکصد و بيست آيه از آيات قرآنيه را برشمرده که مطابق اخبار معتبره صادره از مترجمان وحي ربوبي حضرت خاتم انبياء و ائمه هدي صلوات الله عليهم اجمعين در شان حضرت مهدي موعود و قائم آل محمد ارواحنا التراب مقدمه الفداء نزول يافته و مفسرين اماميه مثل علي بن ابراهيم قمي و محمد بن عياش و محمد بن مسعود عياشي و صاحب تفسير نور الثقلين و تفسير کنز الدقايق و تفسير صافي که بناي تفسير آيات قرآنيه را براي حذر از تفسيرقرآن براي نظر بحديث شريف من فسر القرآن برايه فليتبوء مقعده من النار - بر اخبار و آثار معصومين عليهم السلام نهاده اند در ضمن تفاسير خود آن اخبار را روايت کرده اند و جمع کثيري از علماء غيبت صغري در ضمن کتابهائيکه در جمع آيات نازله در فضيلت اهلبيت عليهم السلام تاليف کرده اند آن آيات و اخبار را ضبط کرده اند و بعضي از مفسرين عامه هم پاره از آيات قرآنيه را راجع بحضرت قائم عجل الله فرجه دانسته اند و از متاخرين اماميه علامه مجلسي طيب الله رمسه نيز در اول جلد سيزدهم بحار الانوار آيات بسياري را که باينمقصد اسني مربوط است از کتب تفاسير و اخبار روايت فرموده و معاصر مرحوم جناب حاج ملا علي يزدي حائري در الزام الناصب يکصد و سي و سه آيه در اينموضوع در کتاب مذکور نقل فرموده و چون ذکر تمامه آيات مبشره و اخبار مفسره از وضع اينکتاب خارج است بذکر بيست آيه در ضمن بيست رفرفه اکتفا مينمايد.