در کفايه الاثر روايت کرده از جابر بن عبدالله انصاري گفت درخانه ام سلمه خدمت رسول خداي بودم که خداي آيت انما يريد الله ليذهب عنکم الرجس اهل البيت و يطهرکم تطهيرا را نازل فرمود پس پيغمبر صلي الله عليه و آله حسن و حسين و فاطمه عليهم السلام را بخواند و پيشروي خود بنشاند و علي عليه السلام را بخواند و پشت سر خود نشاند و قال اللهم هولاء اهلبيتي فاذهب عنهم الرجس و طهرهم تطهيرا - ام سلمه عرض کرد اي رسول خداي من هم با اهلبيت تو در فضيلت طهارت خواهم بود قال انت علي خير فرمود تو برخيز و نيکوئي باشي جابر گويد من عرض کردم يا رسول الله هر آينه خداي اين عترت طاهره و ذريت مبارکه را نيک گرامي داشته به بردن پليدي از ايشان قال يا جابر لانهم عترتي من لحمي و دمي فاخي سيد الاوصياء را بناي خير الاسباط و ابنتي سيده النسوان و منا المهدي قلت يا رسول الله و من المهدي قال تسعه من صلب الحسين ائمه ابرار و التاسع قائمهم يملاء الارض قسطا و عدلا يقاتل علي التاويل کما قاتلت علي التنزيل يعني اي جابر اين عنايت الهي درباره ايشان براي اينست که آنان عترت من از گوشت و خون منند پس برادرم سيد اوصياء و دو پسرم بهترين اسباط و دخترم سيده زنان است و از ما است مهدي عرض کردم مهدي کيست فرمود نه نفر از صلب حسين امامان نيکو باشند و نهمين قائم ايشان است که زمين را پرکند از عدل و داد و قتال فرمايد بر تاويل چنانچه من قتال کردم بر تنزيل و در بشارت الظهور بعد از نقل اينحديث گفته اقول معني اينکلمه اينست که آن حضرت جنگ کند با کسانيکه در ظاهر دعوي اسلام مينمايند و خود را اهل قران دانندليکن تصديق نکند لب و حقيقت اسلام و قران را که وجود مبارک امام است و با وي جنگ کنند چون ناکثين و قاسطين و مارقين در عصر اميرالمومنين عليه السلام چنانچه رسول خداي صلي الله عليه و آله جنگ فرمود با کفار و مشرکين که منکر نزول قران بودند.