ايضا در مناقب از جابر بن عبدالله روايت نموده که گفت رسول خداي مرا فرمود اي جابر بدرستيکه اوصياء من و پيشوايان مسلمين بعد از من اول ايشان علي است پس اسامي ائمه را شمرد تا بامام پنجم حضرت باقر رسيد فرمود اي جابر زود استکه در بابي او را چون بملاقاتش نائل شوي سلام مرا بوي برسان آنگاه نامهاي امامهاي ديگرهمي بر زبان براند تا امام دوازدهم فرمود بعد از حسن بن علي امام اهل اسلام قائم است که نام و کنيه اش نام و کنيه من است و فرزند حسن بن علي ميباشد او است که کسيکه خداي تعالي بر دستهاي او مشارق و مغارب زمين را بگشايد او است آنچنان کسيکه از اولياء خود غيبتي فرمايد که ثابت نماند بر قول بامامتش مگر کسيکه خداي تعالي دلش را براي ايمان امتحان نموده باشد جابر گفت عرض کردم آيا مردم در حال غيبت امام دوازدهم بوجود او انتفاع خواهند برد فرمود آري سوگند بکسيکه مرا به پيغمبري برانگيخته مردم در حال غيبت از نور ولايتش روشني گيرند و انتفاع برند مانند نفع بردن ايشان از آفتاب هر چند چهره آن در زير نقاب سحاب پنهان شود اي جابر اين امر از سرار مکنونه الهيه و علوم مخزونه ربانيه است از همه کس مکتوم بدار مگر آنکه از اهل آن باشد جابر جعفي گفت جابر بن عبدالله داخل شد بر حضرت علي بن الحسين که ناگاه محمد بن علي از سراي حرم بيرون شد جابر خدمتش عرض کرد اي مولاي من جد بزرگوارت رسول خداي مرا از مساعدت اين سعادت آگهي داده و امر فرمود که سلام حضرتش را بشما برسانم و هم مرا خبر داده که شمائيد امامان هدايت کننده از اهلبيت او بعد از او که در همه حال از تمام خلق داناتر و بيناتر باشيد و امت را از آموزگاري شما نهي نموده و باموختن از شما امر فرموده امام عاليماثر حضرت باقر چون پيغام جد بزرگوار بشنيد زبان بلاغه نشان بگشود و بفرمود عطا کرده شده ام حکم را در حالت صباوت و اين از فضل و رحمت خدايتعالي است بر ما اهلبيت.