بدانکه قسم هفتم نصوص من الله تعالي از الواح و کتبب و صحف انبياء سلف و احاديث قدسيه که صريحند بر خلاف و امامت مولانااميرالمومنين عليه السلام و ائمه طاهرين از ذريه او بطرق و روايات منقوله از علماء و روات عامه و آن نيز بسيار است که در مولفات و کتب معتبره خودشان ذکر کرده اند چون محمد بن مومن شيرازي و ابراهيم بن محمد حمويني و ابن مغادلي شافعي و سمعاني و ابوبکر جبلي و ثعلبي و مولف کتاب سير الصحابه و عبد القادر شهر زوري و ابي سفيان دمشقي و ضياء الدين شافعي در کتاب دلائل و صاحب رساله قواميه و ابو نعيم حافظ در کتاب حليه الاولياء و صاحب تاريخ بغداد و صدر الائمه موفق بنن احمدو حافظ عبدي صاحب تاريخ جرجان و نظتري در خصايص و مولف کتاب بصري و طبري و ابو مخنف و ابن شيرويه ديلمي و محمد بن جرير طبري و حبيب بن جهم و ابوبکر هزلي و زمخشري در کتاب ربيع الابرار و غزالي و صاحب مناقب الفاخره و يوسف بن يعقوب بن سفيان و ابو عبيدالقاسم در تفسير خود و مولف کتاب ثوابه الموصلي و حافظ بن عقده و کثيري از هولاء اخبار در باب الواح و احاديث قدسيه را باسانيد عديده روايت کرده اند که زياده از چهل روايت است که بعضي از آنها مخصوص باميرالمومنين عليه السلام است و بعضي از آنها مشترک در دلالت بر مقصود بالنسبه بانحضرت و ائمه طاهرين از ذريه او که ايشانند حجج الله و خلفائه في ارضه که تفصيل اين اخبار در بشارات الواصيه و صحيفه معراجيه سمت تحرير يافت.