قال الشيخ الصدوق ابو جعفر بن بابويه - رحمه الله عليه و علي ابويه -: حدثنا محمد بن علي ماجيلويه، قال: حدثنا محمد بن يحيي العطار، قال حدثنا ابو علي الخيزراني عن جاريه له کان اهداها لابي محمد - عليه السلام - فلما اغار جعفر الکذاب علي الدار جاءته فاره من جعفر، فتزوج بها. قال ابو علي: حدثتني انها حضرت ولاده السيد - عليه السلام - و ان اسم ام السيد - عليه السلام - صقيل، و ان ابا محمد حدثها بما يجري علي عياله، فسالته ان يسال الله عز و جل ان يجعل ميتتها قبله، فماتت في حياه ابي محمد - عليه السلام -. و علي قبرها لوح مکتوب عليه: هذا قبر ام محمد. قال ابو علي: و سمعت هذه الجاريه تقول: انه لما ولد السيد - عليه السلام - رات له نورا ساطعا قد ظهر منه و بلغ افق السماء، و رات طيورا بيضاء تهبط من السماء و تمسح اجنحتها علي راسه و وجهه و سائر جسده، ثم تطير. فاخبرنا ابا محمد - عليه السلام - بذلک، فضحک، فقال: تلک



[ صفحه 154]



الملائکه نزلت من السماء للتبرک بهذا المولود، و هي انصاره اذا خرج. يعني: ابوعلي خيزراني کنيزي به هديه به حضرت امام حسن عسکري - عليه السلام - داده بود، و چون جعفر کذاب بعد از وفات امام - عليه السلام - خانه آن حضرت را غارت کرد آن کنيزک از جعفر گريخته به نزد ابوعلي او را تزوج نمود، و آن کنيزک در وقت ولادت حضرت صاحب الامر - عليه السلام - حاضر بوده خبر داد که: نام مادر سيد - عليه السلام - صقيل بود و حضرت امام حسن - عليه السلام - خبر داده بود او را که چون واقع خواهد شد بعد ازو، [پس] درخواست صقيل بانو از آن حضرت که آن جناب ازحضرت الله تعالي درخواهد که وفات او پيش از رحلت امام - عليه السلام - باشد، پس در زمان حيات حضرت امام - عليه السلام - وفات يافت، و بر قبرش لوحي است و بر آن لوح نقش است که: هذا قبر ام محمد يعني اين قبر مادر محمد است. ابوعلي گفت شنيدم ازين کنيزک که مي گفت: چون سيد - عليه السلام - متولد شد نوري ساطع ازو ظاهر شد که به افق آسمان رسيد، و مرغان سفيد ديدم که فرود مي آمدند ازآسمان و بالهاي خود را بر سر و روي و ساير جسد آن حضرت مي ماليدند و پرواز مي کردند، پس خبر داديم حضرت امام - عليه السلام - را، حضرت خندان شد و فرمود که: آن مرغان ملائکه اند که فرود آمدند از آسمان به جهت تبرک نمودن به اين مولود، و ايشان انصار او خواهند بود چون خروج کند. عليه و علي آبائه المعصومين صلوات الله تبارک و تعالي و السلام علي من اتبع الهدي.



[ صفحه 155]