قال ابن بابويه - رحمه الله عليه - في کتاب کمال الدين: حدثنا احمد بن زياد بن جعفر الهمذاني - رضي الله عنه - قال: حدثنا علي بن ابراهيم بن هاشم عن ابيه، عن صالح بن السندي، عن يونس بن عبدالرحمن قال: دخلت علي موسي بن جعفر - عليهما السلام - فقلت له: يا ابن رسول الله انت القائم بالحق؟ فقال انا القائم بالحق، لکن القائم الذي يطهر الارض من اعداء الله عزو جل و يملاها عدلا کما ملئت جورا و ظلما هو الخامس من ولدي، له غيبه يطول امدها خوفا علي نفسه، يرتد فيها قوم و يثبت فيها آخرون. ثم قال - عليه السلام -: طوبي لشيعتنا المتمسکين بحبلنا في غيبه قائمنا، الثابتين علي موالاتنا و البراءه من اعداءنا، اولئک منا و نحن منهم، قدرضوا بنا ائمه، و رضينا بهم شيعه، فطوبي لهم، ثم طوبي لهم، و الله انهم معنا في درجتنا يوم القيامه.



[ صفحه 122]



يعني: يونس بن عبدالرحمن گفت که: داخل شدم به مجلس حضرت امام موسي بن جعفر - عليهما السلام - پس گفتم: اي فرزند رسول خدا تويي قائم و بپاي دارنده امر امامت به حق؟ آن حضرت فرمود که: منم قائم به حق، اما آن قائم که پاک خواهد کرد زمين را ازدشمنان خداي عز و جل و پر خواهد کرد زمين را از عدل آن چنانکه پر شده باشد از جور و ظلم، او پنجمين است از اولاد من، مر او راست غايب بودني که دراز شود مدت آن ازروي ترس داشتن بر خود، مرتد شوند در آن غايب بودن قومي، و ثابت باشند بر دين و مذهب حق ديگران. بعد از آن آن حضرت فرمود که: خوش باد مر شيعيان ما را از آنکه چنگ زننده اند به کمند متابعت ما در زمان غايب بودن قائم ما، آنانکه ثابت باشند بر موالات و دوستي ما و بر بيزاري از دشمنان ما، ايشان از مايند و ما از ايشانيم، به تحقيق که ايشان راضي شده اند به ما در حال امام بودن ما، و راضي شده ايم ما به ايشان در حال شيعه بودن [ايشان]، پس خوش باد ايشان را و ديگر خوش باد ايشان را، به خدا قسم که ايشان با مايند در روز قيامت در درجه ما. و السلام علي من اتبع الهدي.



[ صفحه 123]