1- خبر داد ما را ابو العباس احمد بن محمد بن سعيد ابن عقده الکوفي [1] او



[ صفحه 21]



گفت: حديث کرد براي ما قاسم بن محمد بن حازم او گفت: حديث کرد ما را عبيس بن هشام ناشري او گفت: حديث کرد مارا عبد الله بن جبله از سلام بن ابي



[ صفحه 22]



عمره از معروف بن خربوذ از ابي الطفيل عامر بن وائله [2] او گفت: امير المومنين عليه السلام فرمود: مگر دوست داريد که مردم، خدا و رسول را دروغگو پندارند؟ با مردم از آنچه شناسائي دارند سخن بگوئيد و از آنچه انکار ميکنند خودداري کنيد.

2- و حديث کرد مرا ابو القاسم حسين بن محمد باوري [3] او گفت حديث کرد ما را يوسف بن يعقوب مقري [سقطي] در واسط [4] او گفت حديث کرد مرا خلف بزاز از يزيد بن هارون [5] از حميد طويل که گفت: شنيدم کانس بن مالک گفت:



[ صفحه 23]



شنيدم رسول خدا مي فرمود: با مردم درباره آنچه قدرت شناخت آن را ندارند سخن نگوئيد مگر دوست داريد که مردم، خدا و رسول خدا درغگو پندارند؟.

3- و حديث کرد ما را احد بن محمد بن سعيد ابن عقده او گفت: حديث کرد ما را احمد بن يوسف بن يعقوب جعفي ابو الحسن او گفت حديث کرد ما را اسماعيل بن مهران او گفت حديث کرد ما را حسن بن علي بن ابي حمزه از عبد الاعلي ابن اعين او گفت: امام صادق (ع) مرا فرمود اي عبد الاعلي کشيدن بار ولايت ما نه آنست که کسي آن را بشناسد و بپذيرد بلکه کشيدن آن آنست که آنرا نگهداري کند و از نا اهلش پوشيده کند، به شيعيان ما سلام ما و رحمت خدا را برسان و بانان بگو که امام صادق بشما پيام داد که: خدا رحمت کند بنده اي را که به مردم آنچه را که مي تواند درک کنند اظهار کند و از آنچه انکار ميکنند خودداري کند و ازاين رهگذر دوستي مردم را نسبت بخودش و نسبت بما جلب نمايد. سپس امام (ع) فرمود کسي که بما اعلان جنگ مي دهد زحمتش بر ما بيش ازآن کس نيست که سخني را که ما دوست نداريم بر زبان مي راند.

4- و حديث کرد ما را احمد بن محمد بن سعيد او گفت: حديث کرد ما را ابو عبد الله جعفر بن عبد الله از کتابش [6] در ماه رجب سال 208 او گفت: حديث کرد ما را حسن بن علي بن فضال او گفت حديث کرد مرا صفوان بن يحيي از اسحاق ابن عمار صيرفي از عبد الاعلي بن اعين): از امام صادق عليه السلام که فرمود: فقط شناختن و دوست داشتن در اين کار



[ صفحه 24]



- کافي نيست تا آنگاه که آنرا از نا اهلش پوشيده بداري و شما را همين قدر بسنده است که آنچه را که ما گفته ايم بگوئيد و از آنچه مالب بسته ايم لب به بنديد که اگر شما گفته هاي ما را بگوئيد و در نا گفته هاي ما تسليم ما شويد ايماني همانند ايمان ما خواهيد داشت و خداي تعالي مي فرمايد: فان آمنو بمثل ما آمنتم به فقد اهتدوا اگر آنان همانند شما ايمان داشته باشند بطور مسلم راه حقيقي را يافته اند). علي بن الحسين عليهما السلام مي فرمود: به مردم آنچه را که مي شناسند بگوئيد و بيش از توانشان بار بردوش آنان مگذاريد که بوسيله ما آنان را فريب داده باشيد.

5- و خبر داد ما را عبد الواحد بن عبد الله بن يونس موصلي او گفت: حديث کرد ما را محمدبن جعفر قرشي او گفت: حديث کرد مرا محمد بن حسين بن ابي اخطاب [7] او گفت: حديث کرد ما را محمد بن غياث از عبد الاعلي بن اعين او گفت:

امام صادق فرمود: بزير بار امر ما رفتن نه تنها همين است که تصديق آن شود و پذيرفته گردد، بلکه يک قسم آن عبارت است از پوشيده داشتن و نگهداري آن از نا اهل، به آنان- يعني بشيعه- سلام مرا و رحمت خدا را برسان و بانان بگو امام صادق بشما مي گويد خداوند رحمت کند بنده اي را که محبت و علاقه مردم را بازگو کند و آنچه را که انکارش کنند مستور بدارد. سپس بمن فرمود: به خدا



[ صفحه 25]



قسم آنکه با ما آشکارا مي جنگد زحمتش بر ما سخت تر از کسي نيست که آنچه را که ما خوش نداريم در باره ما سخن گويد و حديث را تا آخر نقل کرده است.

6- و خبر داد ما را عبد الواحد بن عبد الله او گفت: خبر داد ما را احمد بن محمد بن رباح زهري [8] از محمد بن عباس حسني از حسن بن علي بن ابي حمزه بطائني از محمد خزاز [9] او گفت: امام صادق عليه السلام فرمود: کسيکه سخن ما را بزيان ما پخش کند مانند کسي است که حق ما را برخ ما انکار کند.

7- و بهمين سند از حسن بن علي بن ابي حمزه از حسن بن سري [10] که گفت: امام صادق (ع) فرمود: من سخني با کسي ميگويم و چون او نزد من بيرون ميرود سخن مرا آنچنانکه از من شنيده است بازگو ميکند و نتيجه گفتارش آن باشد که او را لعنت کنند و از روي دوري جويند. و مقصود آنحضرت آنست که حديث را با کسي در ميان مي گذارد که معنايش را نتواند کشيد و شايستگي شنيدن آنرا ندارد، و از اين حديث استفاده مي شود که خواسته آنحضرت آنست که مطالب پوشيدني ميبايد پوشيده بماند و ظاهر نشود.

8- و به همين سند از حسن بن علي بن ابي حمزه از قاسم صيرفي [11] از ابن مسکان گفت: شنيدم



[ صفحه 26]



امام صادق عليه السلام مي فرمود: گروهي مرا امام و پيشواي خود مي انگارند بخدا قسم که من پيشواي آنان نيستم خدا لعنتشان کند هر چه که من پرده پوشي ميکنم آنان پرده اش مي درند من چنين و چنان مي گويم آنان مي گويند: مقصودش چنين و چنان بوده است من پيشواي تنها کسي هستم که مرا فرمانبردار باشد.

9- و بهمين سند از حسن، از کرام خثعمي که گفت: امام صادق عليه السلام فرمود: هان بخدا اگر دهنهاي شما لجام داشت من بهر يک از شما آنچه را که بسود او بود مي گفتم بخدا قسم اگر مرداني پرهيزکار مي يافتم سخناني ميگفتم، و از خدا ياري مي جويم: مقصود آنحضرت از پرهيزکاران، کساني هستند که تقيه نموده و از بازگو کردن پرهيز کنند.

10- و به همين سند از حسن از پدرش، ازابي بصير [12] که گويد): امام باقر را شنيدم که مي فرمود: رازي را خداوند بجبرئيل گفت و جبرئيل آن راز را بمحمد گفت و محمد بعلي سپرد و علي آنرا بکسي که خدا خواست يکي پس از ديگري، و شما از آن راز در کوچه ها سخن ميگوئيد.

11- و حديث کرد ما را محمد بن همام بن سهيل او گفت: حديث کرد ما را عبد الله بن علاء مذاري [13] او گفت: حديث کرد ما را ادريس بن زياد کوفي [14] او گفت



[ صفحه 27]



(نگهداري سر آل محمد ص از نا اهل) (مفضل (دست مرا گرفت) و گفت همانطور که من دست تو را گرفتم امام صادق دست مرا گرفت و مرا فرمود: اي مفضل اين کار تنها بگفتار نيست نه بخدا قسم تا آنگاه که کسي آنرا نگهداري کند آنچنان که خدا آنرا نگهداري فرموده و آن را شريف شمارد آنچنان خدايش شريف دانسته و حقش را بجا آورد آن چنانکه خداوند دستور فرموده است]. [15] .

12- و خبرداد ما را عبد الواحد باسندش از حسن از حفص بن نسيب فرعان [16] که گويد: در آن روزها که غلام حضرت صادق معلي بن خنيس کشته شده بود بخدمتش رسيدم مرا فرمود اي حفص من بمعلي چيزهايي گفتم ولي او آنها را پخش کرد و بشمشير گرفتار آمد من باو گفته بودم که ما را سخني است که هر کس آنرا برما نگهداري کند خداوندش نگهداري مي کند و دين و دنياي او را نيز نگهداري فرمايد و کسيکه آن سخن را برما پخش کند خداوند دين و دنيايش را از او مي ستاند. اي معلي کسيکه سخن مشکل ما را پنهان نگهدارد خداوند آن را نوري در برابر



[ صفحه 28]



ديدگان او قرار ميدهد و در ميان مردم عزت باو ميدهد [17] و کسيکه سخن مشکل ما را پخش کند نميميرد تا آنکه زهر اسلحه باو رسد و يا حيرت زده از دنيا برود (در نسخه- (کبلا) گفته است يعني در زندان و زنجير). مترجم گويد: ظاهرا مقصود از متحير در اين نسخه، حيراني و سرگرداني در شهرها است يعني کسيکه اسرار آل محمد را فاش سازد يا گرفتار دژخيمان حکومت جور شود و اعدامش کنند و يا آنکه بايد فرار نموده و گمنام بميرد).