شيخ جليل القدر فضل بن حسن الطبرسي، صاحب تفسير مجمع البيان در کتاب کنوزالنجاح نقل کرده که اين دعا را حضرت صاحب الزمان صلوات الله عليه تعليم نموده در خواب به ابي الحسن محمد بن احمد بن ابي الليث رحمة الله تعالي در شهر بغداد در مقابر قريش. ابي الحسن مذکور از ترس کشته شدن به مقابر قريش گريخته و پناه برده بوده است پس به برکت خواندن اين دعا از کشته شدن نجات يافته است و ابو الحسن مذکور گفته است که آن حضرت به من تعليم نمود که بگو اللهم عظم البلاء و برح الخفاء و انقطع الرجاء و انکشف الغطاء و ضاقت الارض و منعت السماء واليک يا رب المشتکي و عليک المعول في الشده و الرخاء اللهم فصل علي محمد وآل محمد اولي الامر الذين فرضت عليناطاعتهم فعرفنا بذلک منزلتهم ففرج عنابحقهم فرجا عاجلا قريبا کلمح البصر او هو اقرب يا محمد يا علي اکفياني فانکما کافياي و انصراني فانکما ناصر اي يا مولاي يا صاحب الزمان الغوث الغوث ادرکني ادرکني ادرکني و راوي گفته است که



[ صفحه 470]



دروقت گفتن يا صاحب الزمان حضرت اشارت به سينه خود نمود. مولف گويد: ظاهر آن است که مراد آن حضرت از اين اشارت اين باشد که در وقت گفتن يا صاحب الزمان مرا بايد قصد نمود و اين دعا با اختلافي در چند موضوع گذتش در ذيل حکايت اول در تعقيت نماز آن حضرت.