مجلسي عليه الرحمه در کتاب بحار از ابي علي همام نقل کرده که احمد بن هلال از اصحاب امام حسن عسکري عليه السلام بود و شيعيان نظر بفرموده آن حضرت بوکالت ابيجعفر محمد بن عثمان در حال حيات آن بزرگوار داشتند و بعد از وفات آن حضرت باحمد بن هلال گفتند چرا تسليم وکالت ابيجعفر محمد بن عثمان نمي کني و حال آنکه امام واجب الاذعان نص بر وکالت و نيابت او فرمود جواب گفت که از آن حضرت نص بر وکالت او را نشنيده ام و الا تسليم مي نمودم چنانکه وکالت پدرش عثمان بن سعيد را اقرار دارم و اگر بدانم که ابوجعفر وکيل صاحب الزمان عليه السلام است اطاعتش مي کنم و جسارت روا ندارم گفتند اگر تو نشنيده باشي ديگران شنيده اند جواب داد شنيدن ديگران ايشان را حجت باشد مرا بکار نيايد و من در باب او توقف دارم چون اين بديدند از او رميدند و بر او لعن کردند و تبري نمودند پس توقيع رفيع بدست حسين بن روح مشتمل بر لعن جماعتي که از جماعتي که از جمله ايشان او بود بيرون آمد.