در کتاب بحار از شيخ طوسي عليه الرحمه در کتاب غيبت نقل کرده از جماعتي از هرون بن موسي بن تلعکبري از ابوعلي محمد بن همام که کنيه شريعي ابومحمد بوده و خود هرون گفته گمان دارم که نامش حسن باشد و از جمله اصحاب امام علي النقي عليه السلام بود و بعد از آن بزرگوار از اصحاب امام حسن عسکري عليه السلام بوده و او اول کسي بود که ادعاي مقامي را نمود که خدا از براي او قرار نداده بود زيرا که شايسته آن نبود و آن اين بود که ادعاي وکالت حضرت حجت عجل الله فرجه



[ صفحه 204]



را نمود بعد از آن بر خدا و بر حجتهاي او دروغ بست و بايشان نسبت داد اموري که لايق ايشان نبود و از آنها بري ء بودند پس شيعيان از او کناره کردند و او را لعن نمودند و تبري کردند و توقيع رفيع از ناحيه مقدسه در لعن او و امر بتبري او بيرون کند هرون بن موسي گفته که بعد از آن کفر و الحاد از او بروز نمود و گفته جميع مدعيان سفارت و نيابت چنين بودند که از روي دروغ ادعاي نيابت و وکالت مي نمودند و بدين سبب مردمان ضعيف العقل را بدور خود جمع کرده بعد از آن ترقي کرده بقول و اعتقاد طايفه جلاليه قائل شدند چنانکه اين گونه اعتقاد از ابوجعفر شلمغاني و امثال وي مشهور گرديد.