در ذکر اشخاصي که در زمان غيبت صغري يعني از زمان ولادت تا وقت انقطاع سفارت به خدمت آن بزرگوار فايز شده اند

از سفراء که وکيل و واسطه ميان آن جناب و شيعه بوده اند و غيرهم که معجزات و خوارق عادات آن حضرت را مشاهده کرده اند و غرض اصلي از ذکر وکلا و نواب اثبات وجود موکل و منوب ايشان باشد زيرا که ملازمه بينهما ثابت و انفکاک نشايد. بدانکه آنچه از اخبار و آثار بطريق قطع حاصل از تواتر معنوي مستفاد ميشود اينست که جمع کثير و جمي غفير در زمان غيبت صغري و قريب بان باين کرامت عظمي رسيده اند اگر چه خصوص هر يک بطريق تواتر معلوم نيست و عدد آنها بطريق قطع ثابت نشده لکن همين قدر بجهه اثبات وجود و غيبت که غرض اصلي در اين کتاب بوده کفايت کند بلکه ثبوت جماعتي از ايشان از وکلا اربعه و غيرهم بطريق تواتر يا آحاد محفوفه بقرائن قطعيه از براي ارباب انصاف



[ صفحه 115]



محل تامل نباشد و کيف کان اسامي اين اشخاص از قراريکه شيخ صدوق از محمد بن ابي عبدالله کوفي روايت کرده که او احصا نمود بر سبيل اجمال از کلاء و غيرهم اينست.