صدوق عليه الرحمه در کتاب علل الشرايع روايت کرده بسند خود از علي بن جعفر از برادر خود موسي بن جعفر ع که آن حضرت فرمود در وقتيکه امام پنجمين از اولاد امام هفتمين مفقود گرديد در خصوص دين خود بخدا توکل کنيد که شما را از دين خود زايل نکند بعد از آن فرمود اي پسر من صاحب اين امر را لابد است از غيبتي تا آنکه بسبب آن غيبت کسانيکه بوجود آن حضرت اعتقاد کرده اند از اعتقاد خود برگردند و غيبت آن حضرت امري و امتحانست که خدا بان بندگان خود را امتحان فرمايد هر گاه آباء و اجداد ديني بهتر از اين ميدانستند پيروي آن دين ميکردند عرض کردم پنجمين از اولاد هفتمين کيست فرمود اي پسر من عقول شما از ادراک حقيقت اين خبر قاصر است و سنهاي شما از حمل آن تنگ لکن اگر زنده بمانيد بزودي او را خواهيد يافت - و نيزصدوق در اکمال اين حديث را باسناد خود از سعد و طوسي در کتاب غيبه کان را باسناد خود از علي بن جعفر روايت کرده - و محمد بن ابراهيم در تفسير خود از کليني بسند خود از علي بن جعفر نيز روايت نموده - و نيز صدوق در کتاب اکمال بسند خود از يونس بن عبدالرحمن روايت کرده که عرض کردم به موسي بن جعفر (ع) که يابن رسول الله آيا توئي قائم بحق

فرمود من قائم بحق هستم و لکن قائمي که زمين را از دشمنان خدا پاک و عاري کند و آن را پر از عدل کند بعد از آنکه پر از جور شده باشد آن امام پنجم است از اولاد من که او را بسبب خوف از خود غيبتي باشد طولاني که بسبب آن بعضي از دين خارج شوند و برخي بر آن ثابت مانند بعد از آن فرمود گوارا باد شيعياني را که در زمان غيبت او چنگ بمحبت ما زده و در دوستي ما و دشمني دشمنان ما ثابت قدميد ايشان از ما هستند و ما از ايشان ايشان بامامت ما راضي و ما بشيعه گي ايشان مسرور هستيم خوبي باد مر ايشانرا بخدا قسم که ايشان روز قيامت در درجه ما هستند - و نيز محمد بن علي در کتاب کفايه بسند خود از صالح بن سندي اين حديث را روايت کرده